سفیر الحب

سر افکنده شده قلبم ، از این حرفای بی پرده

هوا گرمِ  و تابستان ، شبای تو چقدر سرده

***

کشیدم زخم بی درمان ، از آن یارِ هوا دارم

بزن بر پیکرِ خسته ، تو می دانی چه پربارم

***

دلم با غصّه هات خندید ، اسیرِ دردِ صد در صد

بگو تا سحر می لرزم ، پیامت زنده  می رقصـــــد

***

برو دردم به دل خوابید ، غمت در تنم چسبیدی

سرم دیوانه وارِ شب ، تو زخمم نمک پاشیدی

***

ولم کن غرقِ دریایم ، برو دست از ســــــرم بردار

نمی خوامت هوات سرده ، همش دردی دلت پر خار

***

ببین صوتِ ندایم را ، کمان کرده به دیوارت

هوای عاشقی مانده ، تو جامِ  مســــتِ دیدارت

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 13/12/1391

دلم با غصّه هات آلوده کـــــــــــردی

یه عمری جان فدات بیهوده کـــردی

برو هر گز نمی خوامت بیایـــــــــی

چو می دانم تویی دل دوده کـردی

***

هنوز حلقه ی دیدارت تو دستم

هنوز راهِ وصالت را نبستـــــم

خیانت کار شد قلبت به جونــم

به آهِ دل پلِ پشتت شکستــــــم

***

برو کارت ندارم تا همیشـــــــه

برو کندم گلِ عشقت زریشـــــه

خدا حافظ برو برگشتنی نیست

شکستی قلبُ بخشیدن نمیشـــه

***

تو مدیونم شدی با این فــــــرارت

دلم پر پر شده دیدی کنــــــارت

خدا حافظ نمی بینی گـــــــلم را

اگر مردی دلم  قبر و مزارت

***

برو دیونه ای عقلی نـــــــــــــــــداری

برو مجنونی و بر نی ســـــــــــواری

دلم با تو شده از زندگی سیـــــــــــر

همش خسته همش خواب و خماری

***

خدا دل دادی و غم کردی آغــوش

دلم صدها مصیبت کرده سر پوش

همه عمرم شده درد و مذّلــــــــت

تنم زنده و لیکن مست و بیهوش

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 12/12/1391

بی خبر ازم گذشتی ساحلِ شب تاب

می دونی آرومه قلبت تو دلِ مهـتاب

عاشقم دردت به جونم ای سمیرامیس

تو سبا برات بخونم عشقِ من بلقیــس

تو جزیره ی وجودم سبز زار عشــق

بی توهر گز من نبودم گل بهارِ عشــق

داد و فریادم شنیدی تو شبستانــــــــی

اشکِ بارم  رو ندیدی چشــــمِ گریانی

کوچه ها پر پیچ و خم تاریک و نمدیده

من به سویت اومدم با قلبِ پوسیــــــــــده

نی زدم بر صخره های سختِ کوهستان

کاش چوپانِ تو باشم شاد و دل خنــــدان

صبحدم فکر و خیالم می رود صحرا

در چراگاهِ نگاهت سبزه زارِ مـــــــــا

سفره مُ با خار و خاشاک می گذرد روزی

آسمان پوشیده ابرش رنگِ پیــــــروزی

با غروبت سگِ گله پارس کرده زود

همرهِ قافله ناگه ذره خـــاک و دود

عشقِ من لیسیده آهش گوشِ کر داده

در دیارِ زادگاهش توبه ســـر داده

جاسم ثعلبی (حسّانی) 11/12/1391

بسِ دیگه فوت کن شمعِ قمـــــــــار

دلم از بازی مکرت خسته شــــــد

ساعتی خوابش گرفته غم نـــــبار

رزق و روزم با نفیرت بسته شد

***

موشکافی کردی قلبم با نگــــــــاه

بی گناهم در کویرت مانــــــــدم

این زبانِ تشنه با اسمِ قســــــــم

رو به درگاهِ مزارت خوانــدم

***

دوختی لبای پوسیده به مهــــــــــــــر

با طمع پوشیدی درهای بهشــــــــــت

با طنینم اشک بسته رخنه هــــــــات

چنگِ باریکت جنون در دل نوشت

***

تو کجایی چاکرت بوده دلــــــــــم

تیز کردی سر زبونت تیغ شــــد

تو شکستی حرمتِ عشقم به تیر

توی میدانِ دلم منجیق شــــــــــد

***

مثل سایه در کنارت خیز رفـــــــــت

این دل مرده تو خواب آخر شتافــت

توی برگِ سرنوشتِ یاد تــــــــــو

کلبه ی گلی برات در دل نبافـــت

***

زدی بر سنگت حمورابی نوشـــــــــت

به چه قانونی تو حک کردی عجیب

یا اطاعت یا جدایی یا بمیــــــــــــــــر

چه کنم عشق و پسندت شد فریــب

***

سوختم در آتشت خاموش کـــــــــن

رو سیاه گشته دلم فصلِ بهـــــــــــار

توی باغِ غنچه ها م رقصیدی تـــو

خواهشم بر سبزه هام سنگی نبـار

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 10/12/1391

من تالیف جاسم ثعلبی حسّانی

قبیله من ربیعه و آل عدنان ، الساریه انبنه بنیانهه امطــــــرز

ما یسبی ابنهه لو تحوفه الحوت ، تهجم له اسود اترجعه امعزز

ابزمان الجاهلیه شعّت الانوار ، ابتحریر الفکر من العبودیــــــــــــــــــه

اهل دله او مضیف او گعده او فنجان ، اسباع الحومه اهل نخوه الساریه

اذکر عمر بن کلثوم شد اشعار ، ما یقسم قسم الّا باسم گومــــــه

ربیعه امعطره فی العلم و الایمان ، بیرقهه امعلگ جبل جیدومـه

رفضوا صلت الارحام مع کل قوم ، لاجل تعریبها ترجع سند مرســـــــــــوم

ما طخّوا الراس الکل غبی او مطرود ، ابن غیره او حمیه الساعته مضموم

فرشوا گاع عدوان الدهر بدموم ، یشهد هل قلم و اکتابه و الرایـــه

من نزلوا الحومه ما تشوف الروس ، بنوا جدران من روس العده ثایه

ابحجاز او نجد سکنت هالعشیره اسنین ، العراق المرکز البیت الفخر والزود

ملوک الارض تشهد بیهه کل ذی قار ، ابفتوحات الرسول النیشن الهه احـــدود

رجال الدین معتمده او تهز الکون ، اجنود الوگفت ابصولات ابوالحسنین

ابحروبه من معاویه جنود اویاه ، حرب الجمل شاهد وی حرب صفّیـــن

تجاسر حضها بحروب او شتات او سیل ، شد اعلامها و اتعنه ابن سعدون

ابمنطقة الفهود او سیرت للهور ، من غلت زلمها انوصل المضمـــــــــون

العلّه اعلی الضریبه او جمع مالیات ، ما قبلت الساریه تطخ الــــراس

انتقل قسمین للشطره و المهناوی ، الدیوانیه تشهد بل فخر والساس

ثالث قسم للهور الهویزه انحاز ، فی الشطره یسموهم بنی زیــدان

والمهناویه فتله گالت الکتّاب ، والهور السواری السکنته الفرسان

سکن خیگان واسماعیل و الحوّال ، العمیره والبوشامه سدت  الفیــــه

بلفهود العده ترکت مگاعد خیر ، اتّحدت علی الساری الفاره و الحیه

عدد بیت العشیره اتعده تسع ابیوت ، نصر واعواجه والناهی والذهیبات

النصیّر و السوالم و العریزه اتباع ، الشغانب وابو جولان السند واثبات

حمایل نصر مقسومه او رجال اغیار ، سبعة عشر بیت امطرز ابتدبیــــــر

فضیل امشالی صبی و الغوازی احفاد ، ابو عبد النبی والحشف والبو اخویر

المناصیر الجویبر و البریهی افحول ، عبد الله المطارده اسباع و اتسیّر

الخوین غدیر اعتیوی و البو جمال ، لویعی من نصر مرصاد دیرتنه

فرد روح ابجسد ممدود للعدوان ، نباشر للمحب نیشان خوتنه

اعواجه بخت للساری صفه او عنوان ، حمدان او گرف واسلیم و انفاضات

حسّان او فرج و الحجی والصنگور ، حسن وامعله او حیدر مع الدبـــــات

الدبوسی والثعالب والبو عثمان ، ال ادخین و احتیته او نبع شرهان

الذهیبات معدن او نبهان مع سبهان ، ضمد طلّاع و الحسون وامســلم

شیخ العلی ال حیّان ال ماضی ، علی او حافظ خلیفه اشخیتر ابن العم

الشغانبه اسباهی و انفاضی اولاد ناهی ، فی البصره سکنهم گصب وسط الهور

مضیف الیشهد الهم والتفگ والثار ، الیعادیهم یحشّون الگصب و الـــــــــــزور

السواری ال اعریزه حیهم اببغداد ، ریسهم ازغیر سید اخوانــــــــــه

فرحان الحسن سید عشیره او ریس ، او کاظم هل فهد شمعه ابدیوانه

عندی اخبار عن های العشیره اهوای ، منقوله ابکتب تاریخها امعــــــــدد

اقرا اکتاب تاریخ البشر و اتشوف ، ابحرب احسین و العباس شوف الرد

السواری من مناظر ساکنه الجولان ، البکور احمید جهمین او سواریها

العبدات و العالی المعیش افخاذ ، المسّه و الهلال  او یاس باجیــــــــــها

سکن بعض الاخوه فی نجف بغداد ، الدیوانیه و ابکرکوک وادیالـــــــــه

السماوه او کربلا  والبصره او ذی قار ، بلموصل کذلک تسکن ارجاله

فی العالم علمهم رفرف ابترحاب ، الحجاز او فی الاماره او مصر موجودین

فی الاردن او شام الحره و افلسطین ، ابخوزستان احسب کثره مشهودیــن

تاریخ العراق الکتب هل تحقیق ، استیفن هیلمسی الذکر بکتابـــــــــه

روایه فی الشعر جاسم هداهه ابکاس ، الحسّانی جعلها ذکره لنسابه

عفت بیت الاماره او ساندیت اهوای ، الساری العاشریته و افتخر صیتی

زحفت اویاه من طگ التفگ والدان ، تابعت الصدیق او هدّمت بیتـــــــــی

نسه الغیره الشلتهه او گابحیت اویاه ، الخیگانی نسّانی او هدّم  ابکوخه

من نهر الفرات البصره حد الهور ، طمس بلمی ابهوره او عبّر افروخه

الوفا وفیت بس باقی الذکر و احسان ، جزا الحسّان ما ینعد ابجمعیّـــه

تتحاشم اهلنه او ما تدیر البال ، لا باس المذله اسباع منســــــــــــــیه

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 09/12/1391

دلم می خواد روح تو رو شاد ببینم

دلم می خواد از باغِ تو گل بچیــنم

رفتی سفر بی خبرم از رفتنــــــت

آقابابا جایت تو قلبِ حزینـــــــــم

***

رفتی دلم از رفتنت بی خــــــبر

بِهم نگفتند عشقِ تو در سفــــر

غصّه و غم آلوده کرده دلــــم

وقتی شنیدم یارِ من محتضــَر

***

خدا گویا پشت و پناهت باشـــــــــه

توی سفر چشم به راهت باشـــــه

دلم می دونه جای تو در بهشـــــت

دو بیتی هات صفای راهت باشـــه

***

آقا بابا دلم شکستی تو چــــــــرا

مثل همه زخمم نبستی تو چرا

خالی شده خونه زگلدونِ گلت

رو تختِ  تنهایی نشستی تو چـرا

***

تو می خونی دردم ولـــی راهِ دور

برام چه سخته دیدنت توی گــور

صدام نکردی واسه دیدنِ تـــــــو

خسته و تشنم توی دریایی شور

***

بخشیدی قلبم شنیدم رازِ تـــــو

تو شب نشینی کشیدم نازِ تــــو

با رفتنت این تک گلت پر زده

با اون نوا  تو ذهنِ من سازِ تو

***

بی تو بیام دلم شبیهِ صـــــــــــــــنم

تو شهرِ غربت می  چشد درد و غم

مهر و نوازش رفته از دیـــده ها

عشق و محبّت گم شده خیلی کــم

***

بیام رو خاکت چه کنم دیر نیســــت

دلم زمهرت می دونی سیر نیســــــت

دوست دارم روز و شبم پیشِ تـــــو

کلبه ی قلبم بی تو رو نیر نیسـت

***

یادت باشه عاشقتم شــــــــب و روز

یادت باشه سوختم و دل نســــــــوز

سیّده را تنها سپردی به غــــــــــم

جامه ی عشقت با کفن تو نـــدوز

***

تو می دونی تمامِ دنیای منــــــه

فرشته ی دل پاک و زیبای منــه

شبا بیا به خوابش ای رهگــذر

ماهِ و ستاره در نمای منــــــه

***

دلت می دونه سال ها من مریضــــم

روزِ چهلمت بیام اشک بریـــــزم

باز مانده ها تسلیت و طول عمر

خدا کنه در شادیها دل بخیـزم

***

خدا حافظ سلامم از راهـــــی دور

می بینمت یه روزی در راه گــور

دلم پره از نم نم های بـــــارون

آماده بارم منتظر سوی نــــــــور

***

تقدیم به روح مرحوم اسماعیل معتمـــــــــــدی

به مناسبت چهلمین روز وفاتش و تسلـــــــیت

به باز ماندگان این خانواده مطهر و معصوم

جاسم ثعلبی (حسّانـــــــی) 08/12/1391

تو می خندی و من در حزن و اندوه

دلم صد پاره کردی با نگاهـــــت

نزن صیّاد تیرت در خطا رفـــت

نبخشیده خدا ظلم و گناهـــــت

***

یه سیمرغی تو جریانِ هوا رفـت

به دوربینِ حسادت کشتی سایه

پیامِ آشنایـــــت دل فرودش

پسندیده شکایت با گلایــــه

***

نشانت با هدف سر کج فرو رفت

تو با اسمِ رفاقت جا کشیــــدی

خیانت در دروغت آشکار شــــد

از آن روزِ ازل تو دل بریـــدی

***

نمی دانم دو دل داری و چنگــــال

به چنگِ پا و ناخونت نمـــــردم

دلم در آسمانت رفته پــــــرواز

از آن مزه ی بد پختت نخـوردم

***

بکش دارِ طنابت بر گلویـــــــــــم

منُ سالها تو آغوشت گرفتـــــــــی

تو مثلِ سرطان پیچیدی قلبـــــــم

نه شل کردی نه خیلی سفت سفتی

***

ببین دنیا موقت کار وبـــــارش

برو آینده بنگر آخـــــــرت را

بسوزد هر چراغِ ســـــازگاری

ولی خورشید فروزد دلبرت را

***

نه نقدی داشتم نه حرفی نو بود

ولی کشتی دلم با حرفِ ســــاده

اگر دوستم نداری آنچنـــان گو

دلت حرفِ نهایی را نــــــداده

***

ولم کن در جهانی بی ســر و پا

نه سر دارم نه پای راه رفتـــن

وداعت در دلم با رعدی غرّید

خدا خافظ ندارم وقتِ گفتــن

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 06/12/1391

مومیایی نکن دلم با این خندهـــات

نمی پوسه دلم با این همه گفته هات

خونِ من مکیدی ای زالوی پر خطر

ولم کن بمیرم بازم میگم دل فدات

***

خبر از جدایی دلم شنیده از تـــــــو

یه کلامِ زیبا هر گز ندیده از تــــــو

عمری از محبت به قهر تو شد فـــنا

زخمِ قلبِ منُ دردش کشیده از تــو

***

یادته یه روزی ، همسفرِ من شـــدی

یادته تو شهرم ، در به درِ من شــدی

اشکِ تو نشونه با بارشِ گریه هــات

ای درخت گیلاس بی ثمرِ من شدی

***

می دونم تو هم شدی عشقِ خیالـــــی

می دونم تو دل شدی یه طبلِ خالـــی

غم و تنهایی شده درد و اذیّـــــــت

روز و شب چه شد گلم فقط می نالی

***

دلت آرزو نداره با من می مونـه

قلبت آوازِ سفر با من می خونـه

باز برگرد به دیارِ آشنایــــــی

حرفِ ناشکری نزن زخمِ زبونه

***

تو خودت با پای سردت اومدی

با گلت باغِ شقایق ســـــر زدی

چپ نشو جاده پر از پیچ و خمه

توی آسمونِ صافم پـــر زدی

***

می دونم تو بی جهت حرفت پریده

می دونم تو عاشقی خاری ندیـده

دور شدی از من و از آشفتگی ها

غربتت تنهایی را بیخود خریـده

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 07/12/1391

واسه دیدنِ تو ، چه درد و غم کشیـدم

توخسته کردی قلبم نمی دونی بریدم

***

راهِ دور وتنها ، مسافرم پیـــــــــاده

عابرم از دلِ کوه ، ببین دلم چه ساده

***

تشنه ی دیدنِ تو ، عطش لبم شکستـــه

دلت کویری خشکِ ، جوی حیاتُ  بسته

***

ای گلِ نو بهارم ، دیر اومدی به ساحل

دریای دل پریشون ، از آدمای جاهـل

***

با مشکلِ زندگیم ، دلت چه راهـــــی داره

آتش زدی به جونم ، قلبِ خودت چه کاره

***

گریه نکن می میرم ، صبرِ دلم تمومـــــه

می دونی من اسیرم ، این عاشقی چه شومه

***

بغض تو گلوم گرفته ، درونِ دل چه غمگیـــن

ظاهرش خنده رو هست ، با غصه های شیرین

***

تو ابرِ پاره پاره ، چشمک نزن ستــــاره

نم نمِ بارون میاد ، تو خیس نشو دوباره

***

دلم پرپر شد امروز ، بیاد پیشت همیشه

ولی کابوسِ غربت ، تو دل نوشته میشه

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 05/12/1391

دود کن اسپند و عنبر در هوای عاشقونــــــــه

اشکِ چشمت چکه کرده روی دردم دل می دونه

***

عطر دودی تو مشامم تو همون عطسه و آهی

بار سنگینِ دلم رو پرت کردی در سه راهــی

***

اخه راحت تو نشستی با خیالت آرمیــدی

مثل ماه و مثل حوری مزه ی غمُ ندیدی

***

اومدی خوش اومدی تا بی نهایت در دیارم

اومدی با غمگساری باغ و بستانِ  بهــارم

***

فکر نمی کردم تو بودی با صدایت جان پریده

دل حسودان صد شراره مهرِ  من با تو ندیده

***

جمع کردم غصه هامُ دوختم فتقِ کـــلام

در کنارت بی زبانم چه عجب دادی سلام

***

تو می دونی شهدِ عشقت در دلم قصری بنا کرد

خوشا بر زنبورِ گلهات بوستانی را صفا کـــــرد

***

مک زدی قوتِ قلبم قدرتم کم کم بریدی

رفتی و با رفتنت رو عقلمُ از سر کشیــدی

***

چه کنم دیوونه وارم پشتِ سایه هات دویدم

با تبسّمت یه لحظه لذتِ عشقُ چشیـــدم

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 03/12/1391

دلم یک عمری بی تابِ ، چو قایق های سر گردان

هجومِ موج ها رگبار  ، و دلتنگی بدور از جـــان

***

صدای غرّش دریا ، و زاری عادتش گشتـــه

یه شاخه گل درونِ آب ، رنگی زینتش گشته

***

چه دلواپس شده قلبم ، شب وروزم به یادت رفت

کنارِ ساحلِ غمگین ، چو شن ها دل به بادت  رفت

***

تو مهتابی تو شب تابی ، لبِ سرخت کمـانی ده

به صد وصله ی قلبم را یه لحظه جان تکانی ده

***

تو فرزانه تو دیوانه تو عشقِ آخرین خانـــه

تو مرجانی تو دیوانی تو اشکِ شمع و پروانه

***

تکون دادی در ودیوار ترک بر دل نشســتی زود

توسیراب گشتی از خونش و شریانش نبستی زود

***

تو محبوبی تو آشوبی دگرگون کردی آینـــــده

تو وابسته تو دل خسته تنم می لرزه جانــــم ده

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 04/12/1391

جعلتک بلگلب بیبانک الشریـان

یا تنور حرّر گلبی ابنـــــــارک

جلبتک وفر جلمد بیتک البردان

عفت ادیار حبنه اتواعد ابثارک

***

ما قصّرت عمری اویاک ویل ابویل

بیّضت الوجه و اتنازلتلـــــک دوم

علت من واعدتنی او هاجمتنی ابلیل

ما عندک وفه لا عذر یا میشــوم

***

صبرت اسنین متحّمل وانه الخسـران

ادری فیک تتحایل اویه اضنونــــی

فدیت الروح واگلیبی یجر حسـرات

ملت ودیان ارضک دمعت اعیونی

***

یا ناعور فریت الفکر مگلـــــــــوب

ادور اعلی الرحاء او ما نعّم اطباعـــک

متی ترجع حبیب او تسکن ابهل کوخ

یرش مطرک علی واتچمّل اضباعـک

***

جوز امن العناده وانزل ابتدبیــــــــــر

ولک ملّیت عدیت النجوم ابلیـــــــل

گاعدلک سریر او ترفس اعلی احشـــای

انه حافی ابشوکه او راکب انت اکحــیل

***

غدرنی الما دراء گلبی هدیته ابکـاس

بوسه ابشفته ناولته بلوجنـــــــات

احبه او ما سکر بس سکّرانی الریح

ما اترک سحوره بالفجر هیهـــات

***

الوفه عدنه اصیل او ما نخون الجار

احفاد الفاله و المگوار ترچیــــــّه

اذا مسنه الظلام اندوی یومه ابنـار

او نغنّی ابکوخنه بطوار ابو ذیّـــه

***

هذول احنه ربات الدله والفنجان

استعد صیّادنه للسمچ بلفالـــه

ما ننصاد صادانه الزمان ابویـل

نرجع للبحر وانساند ارمالـــه

***

معنی:

دلم خانه و شریانم درِ تــــــــــو

مرا سرگرم کن با آتـــــش و دود

دلت برفک زده مهمان گریـــــان

کلامت شعله زد در قلبِ مـن زود

***

مقصّر نیست قلبم ناله کــــرده

چقدر ساده نشستم در کــنارت

چه بدبختی کشیدم وقت حملـه

شکارم کردی با طبعِ بهــارت

***

شکستی صبر دل بازنده ام مــــــن

همش با مکر دل بستی به چشمانم

فدای تو شدم با حصــــرت وآهم

چو سیلی گشت اشکِ نهرِ گریانم

***

چون گرداب چرخیدی دلم در جــــا

سنگِ آسیاب پیچیده رفتــــــــارت

کی می گردی در دل کاخ تو چشمام

دلم مدیونِ شبنم هـــــای گلزارت

***

تو سرسختی نکن آهسته بیـــدارم

شبی در آسمانت می نگارم نـــور

دلم تختت شده بر آن ســواری تو

پیاده روی خارت می کشـانی زور

***

فریبت خوردم و دل دادمت در جام

سه بوسه بر لبت جاری شده اشکم

زعطرِ تو دلم مست و تو دل خندان

سپیده در سحورت نم نم مشکــم

***

وفاداری درختِ سبزِ آویـــــــزان

چو گوشواره به گوشِ تیرِ میدانـــم

اگر شب ناله های بی هوس سر داد

به روزش آتشم ناخوانده مهمـانم

***

همانا من اسیر دله و فنـــــجان

ببین صیادِ دل با نیزه آمـــاده

شکارِ زورِ تیر غمگســـارش را

تو بحرِ دوستی آوایی سر داده

***

دله : ظرف قهوه خوری

دله بزرگ : گُم گُم می گویند

در میهان نوازی های بزرگ قوم عرب مثل جشن عروسی و فاتحه خونی

از دله کوچک ، متوسط ، و بزرگ که مجموع آنها دوازده عدد میشود

و برای تصفیه قهوده و دم کردن آن استعمال می گردد

و لیوان آن فنجان می گویند .و هنگام پذیرایی از راست به چپ هست

و همچنین قهوه چی دله را در دست چپ و استکان را  با دست راست

می گیرد و به اندازه ی یه قاشق غذا خوری در فنجان می ریزد و به

میهمان تقدیم می کند. میهمان باید زود بخورد و از یک تا سه بار می تواند

تناول کند ولی اگر در بار اول اکتفا کرد فنجان را دو بار در دست می چرخاند

علامت تشکر و امتناع از خوردن هست.

جاسم ثعلبی (حسّانی) 02/12/1391

صدیق الکنت اباریله ولا تـــــــاب (ما تعب)

ذهب و اتعده بزماطه و لا تاب ( مـا تراجع)

نصحته طوف درب الشر و لا تاب ( ما تاب)

ترکته اینوح متحمّل اذیــــــــــــــــــــــــه

***

ابطن هجرک عمه گلبی و لا شــاف ( ما شاف)

الجرح غمّگ من افراگک ولا شــــاف ( ما شفاء)

بکیت او راحن اعیونی و لا شاف ( شفه العین)

اصبحت مطلوب او یتهدد علیـــــــــــــــــــــــــه

***

خذانه السیل بهمومه و ردنه (رجعانه)

غرگنه ابروجه و اتشلّع وردنه ( وردنه)

خدم الگومه داعانه و ردنـــه ( رادانه)

شلع سبّاح گلبی او عم علیـــــــــه

***

صدیقی الکان بگلیبی کرهته ( ما حبیته)

او عند اصحاب دلالی کرهــــته ( کرّهته)

اذا بفعاله سل سیفه کرهته ( کر حتـه)

بعد ما ارید حتی ایمر علیــــــــــــــــــــه

***

وعد منّی اخذته تایب آنــــــــــه ( تبت)

گلبی اعلن ابحبک تایب آنه ( طیب آنه)

نصحنه الّی یحبنه تایب آنــه ( طیبانه)

اشکرهه اله حد المنــــــــــــــــــــیه

***

القرشه دمّرت گلبی مرضــــــــــــــــها ( مرض)

محب اسکن محاریهه او مرضها( ما ارضا منهه)

حد الموت مبریهه او مرضهه ( ما اراضیــــــهه)

عدوه اصبحت لخوانی و الیــــــــــــــــــــــــــه

***

صدیق الصادقیته اترید وکتـــــــــه ( زمانه)

اذا ما فاد بلصعبات و کتــــــــــــه ( طشره)

الحگ سره النشرته ابساع و کته ( اکتله)

طفی ناره لا تشعلهه بیـــــــــــــــــــــــه

***

ابو موسی تشهد له آلی یعرفونه

ینطر للعمام امشلعه اعیونــــــــه

اولاده او صدقته بلگلب یفدونــــه

خسران الناکر صولاتــــــــــــــــــه

***

موسی ثعلبی (حسّانی) 10/11/1391

سنگی بر قلبم نشستی ، چرا قهری سرنوشت

تبرئه با بی گناهی ، عقدهات بر دل نوشـت

***

دست بر دار از وجودم ، کمرم دو خم شـده

روی خوش هر گز ندیدم ، زندگی ماتم شده

***

صلح و آشتی در کتابت ، نم زده با دیدهــام

چون کدر سیماتُ دیدم ، تار کرده خنده هام

***

تا کجا با بی پناهی ، دل شد آواره بــه دور

همسفر از من بریده ، تو کشیدی سوی گور

***

بس کن از ناز و اذیّت ، بی تو من راحت می شینم

کاش کوهی بین ما بود ، تا تو را هر گز نبینـــــم

***

دلم مصباحِ خوشی شد ، منعکس شد در وجودم

سایه را با نی بریدم ، عشقِ بی حاصل گشـودم

***

ای خدا دنیای دیگر ، واسه دل شکسته ها بنا شد

دردِ این دنیا کشیدم ، رنگِ آن آنجا نما شــــد

***

کاشکی گلِ غریبه ، توی کوهستان دیارم

عمر کوتاهش قبوله ، فقط شادابی بکـارم

***

دل بریدم از جوانی ، شانس بد بر دل نشســــته

در میانسالی تو دردم ، قلبِ من صد بار شکســته

***

اشکِ تو حسّانی دیبا   ، بارِ صد کشتی نمودی

جاسما نالیدنت را ، نزدِ غمخواران چه سـودی

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 01/12/1391

کوزه گر بودی و کوزت نیمه بــــــاز

می خوری از جویِ آن درد و الــــم

قطره اشکت چکه می کرد از نفیر

خسّت آوازه شدی سنگ و صنـــم

***

آب و باران خیس کرده این کویـــــر

زمزمت دل خسته صد دربان داشــت

مورچه ها تشنه رهی شد در مسیـر

از عطش مردند و دل مهمان داشت

***

تا کجا با خرقه های وصله پـــــوش

در هزاره ماند ی مادام الابــــــــــد

عمر نوح و کهکشان ها خواندی تو

جمع کرده حرص و آزّت صد سبد

***

بافتی دنیای صد گوهر نشــــــان

از دست دادی آخرت با طعم ناز

جمع کردی حق بی حق در دیار

در تظاهر میخکوبی هر نمـــاز

***

صد رساله خوب خواندی با سئوال

همه دلجوی صلاح تو شـــــــد ند

لیک چپ کردی به امیالِ خطـــــا

باز تابیدن به خورشیدت نشــــــد

***

مست مستی خرج روزت یک شــتر

خیلی ها با آب و سنگ زنده شدند

تو دو قصری ساختی با سر شکار

بیکسان کوخِ حصیری را زدنـــــــد

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 30/11/1391

بیزار و خسته ام

از آدمهای عصر فضا

اما می دانم

که روزی همه ی پرنده ها آزاد خواهند شد

روزی تمام آب ها به دریا خواهند رسید

روزی که می آید

از میان آبشار های سفید پاک

از میان روشنی ستاره ها

از میان لحظه های گم شده ی صداقت ها

از میان پاکی کلام کودکانه

از میان مهربانی باران

کسی می آید

می دانم

دیر نیست

وعشق

وصداقت

و پاکی

و روشنی را

به ما خواهد داد

من می دانم

آمدنش انگشت شمار 

که سایه او پشت ابرها نمایان

او دارد می خواند

من می دانم کسی می آید

10/10/1378

یعلمنی الیحبنی ادروب وانســـه

شال الکان یم الگلب ونســــــه

الحد من هل غدر یا حیف ونسـه

اشلون انساچ وانتی المای الیـــه

***

ذکرچ دمّر اگلیبی و روحـــــای

بعد مالچ سکن سیبی یروحــــای

انطردت اببید مع هجرچ وروحای

تحملت البعد غصبن علـــــیه

***

الگلب چم مره ترکیته و عدلــک

او بدل شین چلماتک و عدلـــک

اخذ بسمت نظر عینی وعدلــک

ما اخونک لو انگص راسی و ادیه

***

احب بسمت هوا حبّی و طبعــه

کلامه اثر ابگلبی و طبعــــــه

ردت انشر کلام الحب واطبعه

واخلیه ذکریاتی بلدنـــــــیه

***

یشاعر صر کلام او شوف درباک

او عرب بلکلام او زید دربـــاک

الزمن خوان لابد یو دربـــــک

یعوفک ساکر ابوسط المنیــــه

***

ارید احلف واسمع الناس بسماک

الجرح بلگلب غمّگ حیل بسماک

خنت العهد روح اهوای بسمـاک

او خلینی وحید ابلا شچــــــیه

***

موسی ثعلبی (حسّانی) 13/11/1391

می شنوم صدای باد را

در لابه لای یکایک برگها

به آرامی می گذرد

و چیزی زمزمه می کند

می بینم پیچش برگ ها هنگام سقوط

که به زردی می زند

آوایی به گوش می رسد

باز پاییز دیگری آمد

فصل ریزش برگ ها

فصل وداع با باران

فصل گریه باشبنم ها

و لخت شدن تنه ی درختان

و فصل تنهایی من تنها

نه تنهایی ملموس

که مشهودی است در قلبم

فضا خالی است

که با لمس پاییز و ریزش برگ درختان

با ریزش اشکم همراه است

20/11/1377

سفر به خیر عزیز من ، به شهرِ خود خوش اومدی

تو دست تو نقل و نبات ، اژیرِ  بی خطـــــــــــر زدی

***

ای مهربون دلم با تو ، رفته دیارِ مهمونــــــــــی

با سورتمه همسفرت ، ولی خودت نمی دونی

***

عجب شبی با شعرِ تو ، دل بستم و شاد شدم

خونه ی تو دلم شده ، از غصه آزاد شـــــــــــدم

***

نرو نرو پیشم بمون ، سرما نشسته بر دیار

گرما زده شده دلت ، تو قلبِ من لاله بکـــار

***

عکس و صدایت ریزشش ، بارون شب بر لانه ها

چه خوش نوای بلبلی ، برام بخون ترانه هـــــــــا

***

غریب اون شکل و نگار ، همدردِ نزدیکم شدی

با اون نواهای دلت ، از راه دور پیکم شــــدی

***

بازم بیا به شهرِ من ، پارکِ شقایق خوانده تــــــو

دل پیچم از زود رفتنت ، شانس بدم زود رانده تو

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 27/11/1391

تقدیم به دوست عزیزم علی رحمانی از ارومیه

بی وفا دلمُ شکستی ، تپشِ قلب و ببیــن

سر قولت تو نموندی ، عاقبت شد اینچنین

***

حیف از اون دایه ی عشقی، که دلتُ پناهی داد

وقتی از پل رد شدی تو ، عزتُ دادی به بـــــــاد

***

قاب کردم خاطراتت ، نمی خوام یادِ تو باشم

سوختی گلِ قشنگم ، بسِ دلشادِ تو باشـم

***

برو دیگه از کنارم ، سایه تو دردی شــــده

نمی خوام روتو ببینم ، دلت نامردی شده

***

تو کتابِ سرنوشتت ، برو امضامُ ببیــــــــــــن

مثل خوشه روی تاقچه ، شانه می زد بر زمین

***

دفن کردی آرزومُ ، با هوس های خیالــت

سوتِ اون نامردمانی ، تیره کرد آبِ زلالت

***

برو از قلبم همیشه ، برگه ی عشقم تو قــوری

گرم کردم غصه هاشُ ، یادم اومد تو شروری

***

ببین آسمون چه زیبا ، با ستاره های نازش

همه در چرخِ فلک رو ، به فکرِ راز و نیــازش

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 28/11/1391

تقدیم به بابا فردوس ها

انتمنی انشوف گعداتک وصلنه

الزمن ویاک ما گطّع وصلــــنه

من اسنین تعنینه او وصلـــــنه

و انت هل سنه ادّی التحــــیه

***

خطفنی البین من دارک واردنی

چنت عطشان او بسهامه وردنی

ابخیانت گلبک اروانی و اردنــی

اشکره والتمس لتعود بیــــــه

***

اخوی الما رحمنی او مرمرانـــی

اچم مره ندبته او مرمرانــــــــی

دعیته ارجوک مرنی او مرمرانی

او خل اگلوبنه تفرح سویـــــــــه

***

الگلب من یوم عفته سلّمیــــته

او عدوی الچنت اضده سلّمیته

جفاک النوح والهم سلّمیـــــته

خل نرتاح من ضیم الدنیّـــــه

***

الوکت صالحته لجلک ما تهمنی

اذا خنت ابعهودک ما تهمنـــی

بیت العزه عندی ما تهمنــــی

اهم ابیوم ما تنشد علـــــــیه

***

الزمن جرّح اگلیبی او ما رحمـــــنی

ضربنی او جلس یمی او ما رحمنی

رجا اترجاک منه مارحمـــــــــــنی

اذا ما تحمی گلبی اتعم علیــــــــه

***

موسی ثعلبی (حسّانی) 11/11/1391

تو خودت می دونی عشقِ من ، دلم بی پناهه

کشیدی نگاهت به چشمام، به خدا گناهــــــــه

خوبیهام فرامــوش ، بارت مونـــده بــر دوش

سالها اسیـــــــــرم ، دستبندِ آغـــــــــــــوش

***

  کم کم از تبِ تو می میـــــــــرم

بین زلف و چشمات اسیـــــــــرم

ناز نکن بی وفا به ابـــــــــــروت

پشت اون سبزه زار کویــــــــرم

عشقِ دلت کروزه ، قلبِ و تنم می سوزه

ببین خاکسترش رو ، با قهر تو یـــه روزه

***

آه چرا پریدی تو قلبم ، مشک و عنبری تـــــــو

دودِ شادی روان به عطرم ، جونم  دلبری تــو

با نسیمِ سحر شادمان ، اومدی به کویــــــــــم

فتنه هات در آغوش نشسته ، غنچه پرپری تو

رفتی ای ستاره ، از شفق دوباره

در غروبی تنها ، کو فصلِ بهـــاره

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 27/11/1391

دلم تب داشت تبدارش تویی جان

سراسیمه پیاده رفته زنــــــــدان

زمانه نازگر چرخِ فلــــــــــک را

مقصر نیست بیهوده نگــــــردان

***

دلم بوسید عطرِ هر جدایــــی

وفا سایه به دنبالت کجایــــی

تبسّم کرد شبها دیده با غـــم

عجب تصویر و دردِ  آشنایـی

***

گلم سربازِ هر گشتی شدی تو

گلم ناطور هر دشتی شدی تو

دلم آغوش کرده بی پناهـــی

گلم آبشار هر نشتی شدی تو

***

دلم تنهایی بر دردت پسندیــــــــد

زدورانِ خوشت هر گز نپرسیـــــد

تنم مرده ولیکن تک نفس داشت

رو تختِ بحرِ تو یک لحظه خوابید

***

ز روزی که دلت با من نشستــــــه

چراغِ دیدبانم تار بستـــــــــــــــه

شکست آن آینه از بی وفایـــــــی

ز نازش های یاران دل شکســته

***

بکش لذتِ تنهایی بدونـــــــــم

ز آموزش دو نصفه شد زبونم

معلّم در کنارت شکر حق کو

صلاحِ دل بدون تو بمونــــــم

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 26/11/1391

در آتش رشوه گیر و رشـوه دادن

فسادِ مال را بر آن نهــــــــــــادن

حرام این روزی و رزقش مپنـــدار

حدیث از مرسلِ دانا گشـــــادن

***

دلم دار و ندارت را ببخشـــــــــای

تن و روحت به هر سازی نیاسای

شمردم لحظه ی هجرم رسیـده

ثوابِ باز تابت مانده بر جــــــــای

***

نوشتم بر دلم عشقم فرامــوش

فنا کردم هزارن قصّــــه از دوش

سبک گشته دلم چون باد بادک

تو پروازش ستاره کرده آغــوش

***

پریشانم زیارم بی خبر رفــــــــــت

تک و تنها به شهری در سفر رفت

دلم دلواپسِ برگشتنش شــــــــد

بنازم کاکلم با بی خطر رفــــــــت

***

شبم مبهوتِ عشق و آشنایـــی

به ناحق از دلم کرده جدایــــــی

تنم در کوره ی آتش فرا خوانـــد

چو خاکستر شده از بی وفایی

***

تو دردِ روزگار چرخیــدم ای دل

سرِ قبر و مزار نالیـــدم ای دل

دلم از قهر و غم فارغ نگشته

درونِ آبشار غلطیـــدم ای دل

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 25/11/1391

مکن زاری مکن ناله و فریـــــــــــاد

دل از روزی که رفتی دیده اش داد

خدایا داد خواهی کردم از تــــــــو

در ودیوارِ دردم گشته آبــــــــــــاد

***

دلم از دلربایی ها بریــــــــــــده

از آن روی خوشی هر گز ندیده

ندیدم از زبانش حرفِ خـوش را

کنارش خسته و رنگم پریـــــده

***

تنم خسته شد از ناله و فریـــــــــــاد

دلم حیران و لیکن یاورم شــــــــــــاد

دو جنسِ ضد هم جمعش محال است

یکی آتش یکی یخ بسته در بـــــــاد

***

تصّور کن مسیرِ زندگانــــــــــــــی

تکبّر دور کن با دل نشانــــــــــــی

بپیما راهِ بیداری و خلـــــــــــــوت

صراطِ مستقیم در دل بخوانـــــی

***

به یاد آور زمانِ بچّه گانــــــــــــــــــه

تخیّل کن گل آوردی به خانــــــــــــه

چه با سرعت پریدی عمر خـــود را

به پیر ی می رسد با دل نشانــــه

***

زمانه پیر شد یا من غریبـــــــــــــــم

گلم را کاشت در خشکی نصیبـــــم

دلم تشنه تنم چون صخره خشکید

تو دل آوراه شد درد و نحیبــــــــــم

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 24/11/1391

آسمون دود و غبار ، اشکِ خود بر دل نبار

عارِ  دنیایم  شدی ، درد و فریادت هـــــوار

***

دلِ تو دیونه شد ، قلبِ  تو بی خونه شــد

بارونِ اشکت نیار ، مستِ در  میخونه شــد

***

کاشتی درد و عزا ، ای فرشته ی سبــــا

خسته کردی التماس ،در جدایی بی وفا

***

برو کارت ندارم ، یه بتی جــات می ذارم

سال ها موندم چنین ، با شبح در مزارم

***

بار ها بخشیدمت ، با خطا می دیدمــــــــت

فالِ  قلبم رو ببین ، از چشات می خوندمت

***

از خجالت می میری ، در خیانت اســـــــــیری

دلم و زود می شکنی ، می گذرم با دلگیری

***

عادتِ قلبت شده ، قولِ  دلسردت نـــــــــده

زود کُشتی جان و دل ، عشقِ تو آشوب زده

***

برو تنهایم بذار ، جای من دردی بکــار

عقلت از سرت پرید ، تو پسندیدی دمار

***

یادته در سفری ، از دلم بی خبــــــری

توی شهری غم تو ، چشیده در به دری

***

سندِ دردت شده ، شاخه ی زردت شــــــــده

خشک کردی باغِ دل ، عشقِ  بی رنگت شده

***

دست بر دار از سرم ، می دونم در خطــرم

نمیخوام زنگ بزنی ، سوختی خشک و ترم

***

جاسم ثعلبی ( حسّانی) 23/11/1391

دلم در باد مانده بی پر وبـــــال

مترسک مانده تنها بی سر و شال

نه دل دارد نه عشق و آشنایــی

کتابی نیست جویایش به هر فال

***

دلم از بی وفایی دور گشــته

سرابِ درد در قهرش نوشته

جدایی را معاذ الله برایـــش

درونِ قلبِ او عشق و فرشته

***

چراغِ مهرِ عشقم گشته خامـــــوش

دل و غم های یارم خوانده بر دوش

خدایا چاره ای جز تو نـــــــدارم

دلم از خاطراتش کن فرامــــوش

***

مرا با مردگان رفتم نمُـــــــــردم

مدالِ مرگ بر قبرم ســـــپـــردم

به دل فریاد زد جایت همینجاست

صراطِ مستقیم در دل نخوانـــدم

***

دلم یاقوتِ زیبای انـــــــاری

دلم چون گلِ خوشبو در بهاری

طمع در طبعِ مشتاقان پدیـدار

انار و گل بریدند افتخـــاری

***

دلم با شعر در گفت و شنیده

درختِ عشق را از ته بریده

چنان آوازِ زیبایی نوا کــرد

شبی را دو قصیده آفریـده

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 20/11/1391

الزمان ایحل علیه اهموم وانشـد

هضمنی ابعازت الخوان وانشــد

علی الزینین اون ابلیل وانشــــد

ازیل اهموم من گلبی ابشچـیه

***

الزمان الدمّر الغالی و بعــداه

زال الفرح من گلبه و بعــــداه

الگمر ما سلّم الغیمه و بعداه

اریدن شوفته قبل المنـــــــیه

***

الزمان الهدم اگلیبی و طشــــــره

اسواره بلسماء شعّت و طشــره

عدل ما مات حی باقی و طشره

تلمّه احباب گلبی و الخویــــــــه

***

عدل بالّحد تانیتک و ندبـــــــاک

دمع عینی غسل گبرک و ندباک

ارید ابموتتی تحضر و ندبــــاک

ابدونک سجن روحی انسد علیه

***

متی یهتز شبح رمشک و شوفـــــــک

من آنه اصغیر احب عرسک و شوفک

سبانی الشیب گرّب لی و شو فــــک

فرح احبابنه ابگعده سویــــــــــــــه

***

اکل شجرة زمانی الدهر برضــــه

غصبنی او ما طمعت ابشبر برضه

دعیته یجتمع ویای برضــــــــــــه

سلب روحی او گص اثنین ادیـــه

***

جاسم ثعلبی (حسّانی)20 /11/1391

تو خودت باختی ، گلم انداختــــی

رفتی دور از من ، یه غمی ساختی

نمی خوام پیشم بیایی ، تو غریبِ شهرِ من

کاشتی در دل نمایی ، ای ستونِ قهرِ مـن