سفیر الحب

ابوذیات صندوق الکلمات

یصاحب مرمرت حالـــــک ونش بیک

صرت مردی ابحزن عارک ونش بیک

البخت و الجوره هالکتـــک ون اشبیک

عساک اتون سنه او لتمر علــــــــــــیه

***

اجاک الباعنّی ابرخصک و بسطاک

مثل ما بسّط ابحالی و بسطــــــــاک

یبیعک لا تظن غالی و بسطـــــاک

سطیت او ما گدرت اتحوف بیــــه

***

خمل حقدک شتل عنگز و الی ثار

الشهاده اتخبل اعنادک والیثـــــار

استعد للنایم ابدارک والی ثــــــار

اموتک لو تسلم الخان بیــــــــه

***

شابوا تارکلی من کذبک واشم بیـــک

اشچنت نایم علی سدرک و اشم بیک

اشتراوینی صور غدرک و اشم بیک

انا اولید العرب عرسی المنـــــــــیه

***

اشوجد من غزه دار العرب طاطار

مثل طیر الهبط و انربط طاطــــار

تعلّلی ابذکریاتک فقط طاطـــــــار

کبیر الگنبر او تحکم علیــــــــه؟

***

جاسم ثعلبی (الحسانی) 30/09/1394

21/12/2015

غزل لا تفتگ جرح

لا تفتگ جرح لا تلچم المجروح

بالک تفتخر بالک تاذینی

ولک حتی النجوم اتلومک ابنکسات

الجفن مل من کثر ما صب دمع عینی

فتلت الدمعه بیدی او حزمیت النوح

او لفّیت الرمش بهمومی یحمینی

او رکبت اعلی النسیم امعاند اویه الروج

او مزّگت ابسهم گلب الیناسینی

کسرت المستحی الشالعنی شلّه ابطین

او نیشنت الصبر نچباته بسنینی

او مسحت الدم یبس فوگ الوجن مهجور

غشّاوه اصبحت و ابعرسه تدعینی

ناطرله الوکت من یگعد امن اللنوم

احس گلبی انفتح و ابشفته یسجینی

خلّه اشما عمل دهری ابشقاوه او ضیج

خلّه ایدث قهر خل ناره تشوینی

کتبت اعلی الصدر نیشانه بالدلال

یضل جمرة دلال ابهمسه تچوینی

افتکر ضاع الوفا و امحزم ابعتبات

یجی ابخیط السماء عاجز  یلاوینی

جاسم ثعلبی (حسّانی) 27/09/1394

17/12/2015

غزل الغرام

بچیت اشگد علیک او ذابت العین

حتی الگاع غرگت من مطرنه

وصل غیم السماء دخانه للگاع

او علی البد ذات ینگط دم شعرنه

او ودعنه الشمس ضافانه الهلال

ابنحیب النجم یظهر کل لطمنه

ابغرام اتهلوسینه او دانه چتال

اندفن تفسیرنه ابطفرة حلمنه

الالم زفّانه طلقه او ترمی نهتات

تحش باضلوعنه او تنهش سترنه

اشبیک امعلج او تابعنی ملهوف

او علی الباطل صبح گلبک یجرنه

رمش عینک یحارب سیف الاجواد

او عناد ازلوفک ابمتنک یشرنه

تکف لو ما تکف خلینی مرتاح

اعوف الدنیه اذا گلبک یضرنه

جاسم ثعلبی (الحسانی) 26/09/1394

17/12/2015

فرهنگ و هنر

باغبانِ کویِ فرهنگ و هنــــــر

دور می دارد عزیزان از خطر

پاس می دارد تلاش و خستگی

می گشاید آرزو در زندگــــی

قلب و جانم تحفه ی زیبا گشود

با زبانم گویمت صدها درود

پایه ی خوشبختی می کارد چنان

رعد می بارد طنین از آسمان

چشم شورِ عقل و تن از هاگ و خاک

گرد شور دیده ها با آب ِ پاک

مفتخر خود جوش و جویای ثواب

علم وافر بهر جان در دل مذاب

گل گلستان می شود از عطرِ باغ

بوسه بر زلفِ سحر آمد سراغ

بلبلان در ذوقِ خود رقصیده اند

یک صدای دل نوا پیچیده انــــــد

مستی و شادی و عشقی در بهار

باز می کارد ظفر در کارزار

آفتابِ علم تابید از شرف

در زمین ریشه کشید از هر طرف

مهتران دیوانه وار و جان نثار

می زدایند از بشر دود و غبار

مهره تسبیحی و سنگی چون عقیق

شیر مردانی کشد از هر طریق

باز سازی می کند خلقی زعار

پاسدارانِ وطن از درد و زار

زال کل همی او صرت جدا شباب

و ابخطاهم محتفظ من العذاب

ریت عمری ایطول و اکتب ما ارید

طالب العزه ابامل یومٍ جدید

انتم التاریخ یذکرکم جنود

انتم احبابی او مهجتی ابکل سجود

یا حماة الدین یا بدر الجهاد

الامل بالطلاب و انزیل العناد

کاشتم بذر محبت در دیـــــــار

برداشتم لبخند شاد ازعشق یار

جاسم ثعلبی (الحسانی) 22/09/1394

13/12/2015

ابوذیات ناطحات

هل یاجد جدم  للاسد و نهــــــــاب

اعراب او ما تجرد  البلد و نهــاب

یجی یوم او نطوف الحسد و نهاب

او نشوف البیه رده و البیه حمیه

***

اکل واشرب ثمین العسل و انصاح

اخذ دربک شریف الامل و انصاح

تناجی کل ضعیف اباجل وانصاح

نجات الناس جنه ابهالدنیه

***

الیلوم اللایمات اشعجب مندل

اله جنه اعلی عاصی الشعب مندل

کلامی بیه سلب بالنغب مندل

ادفنه اببطن گلب البیه حمیه

***

حوار البیه افاده اشکثر سرنه

اعلی درب البیه سعاده ابفکر سرنه

السلم ویه الحذر للبشر سرنه

نبینه الوصی و انعید الوصیه

***

الدهر شگ الجراب ابسند و انهال

یدور البیه سعاده او سعد و انهال

یناهی مرمرتنی ابعند و انهال

یجی یوم السعاده اتکون الیه

***

مهلت او هل هل اهلالی و هلّیت

ابهله او هول المهل هالی و هلیت

همیلی او هاوی اهوالی و هلیت

تهلهل لی ابلهب عینک ردیه

***

جبر جر الجمل للجدل جنباک

جمر منجور جورک جعل جنباک

جماجم جمجمت کالجبل جنباک

جلیت الجایره الجارت جریه

***

شجر شهجر شعاتب شمد شنساب

شهد شانهد شساعد شجد شنساب

شسر شاهد شهیجک شعد شنساب

شرار اشهاک ما شک شکه بیه

***

جاسم ثعلبی (الحسانی) 22/09/1394

12/12/2015

دارمیات هامّات

اضحک و اواسی الناس و البیه بیه

کل یوم اگول الیوم تلفی المنیـــــــه

***

اضحک و اواسی الناس والهم بالعیون

چم سِر غدر مضموم بگلیبی مدفــــون

***

اضحک و اواسی الناس و ازحف للاحباب

منهم گلب مجروح داویته ما طـــــــــــــاب

***

اضحک چذب و الروح مهمومه و اتنوح

مثل اللبن بالنار من یحتر ایفـــــــــــــوح

***

حایر صبحت ابنار یا دنیه یا دیــــــن

گصنی الزمان اقسام گص السچاچین

***

دهری صنعنی اجبال لا  هم و لا مـــــــوت

ما حس ضغط و انهال صخره ابطن حوت

***

ما همنی کلمن شال همنی الترک دار

بیها الستر و الجود تارکها و انــهار

***

ما همنی کلمن خان همنی الحرگ بیت

تابعته حد الموت من ضیمه ملّیـــــــت

***

ما همنی المنعوت همنی الاعت بــــیه

تایه طریجه او شات و اشلون اداویه

***

ما همنی المتروک لو شوره بیـــــده

همنی التبع من کان و انگص وریده

***

ما همنی طیف الفات او ما همنی ضیمه

نار ابطن دخان او تاعبنی غـــــــــــیمه

***

اشتل ورد بالگاع او تالیتک اتمـــوت

زیل الزعل و الغیض دَر دِر ییاقوت

***

شوف الدهر استاد و ایعلّم ادروس

من عاند الخوان هدم له اضروس

***

شاورکریم او حید او تابع کلامه

صاحب علم و ایمان ینهی اللیامه

***

جاسم ثعلبی (الحسانی) 20/09/1394

11/12/2015

ابوذیات ضیم الطغات

بلعنه الما درکنه ابضرب و ابتاع

یغص بینه او یزوع ابحرب و ابتاع

من هو الراد بیع الوطن و ابتاع

الیبیع الوطن خان اخته الزچیه

***

دعاء المظلوم وکت الفجر بیه بان

او فتح له الرب شفاه اباجر بیه بان

ابوکت الضیج درب السفر بیه بان

باب المرزقه او باب المنیه

***

طیر السعد هد و استعد یمنه

علی اشفاف المهد من گعد یمنه

ابیساره شال رایه او سند یمنه

یهز الکون و ایدچ بالثنیه

***

عصافیر القجر قردت و انوت

خوارج بالبلد چردست و انوت

بیادر گوتنه خربت و انوت

حدت للبیه وفه ابلوم او اذیه

***

یلوم البیه رده احبابی و لمنی

ابخیط الهجره خیطنی و لمنی

یعیرنی ابجفاء الذبنی ولمنی

هضمنی او سدد ارزاقی علیه

***

ما اعوف الدرب ما اعوف ، ما ترهبنی نیرانک

واگف بالدرب ناطور ، ما اهم ابخطاء السانک

بایع للنصر معطوف ، خل تسمعنی جیرانک

الهم یصنع طوب او طیاره

***

جاسم ثعلبی (الحسانی) 15/09/1394

16/12/2015

رگبارِ دلگرمی

برو غصّه بخوربی من ، منم تنهایی دوس دارم

هنوزم عاشقِ دردک ، تو قهر تو گرفتارم

***

تو گرمای وداعی تلخ ، ببین اشکِ چشام سردِ

دل و دادم به هر تنگی ، به سویت بر نمی گردِ

***

نمی گم باورت دارم ، نمی گم دیدنت سختِ

از اون رگبارِ دلگرمی ، هنوز زخم دلم لختِ

***

تو با تصمیم امروزت ، شکستی عهد و پیمانت

سفر کرده نیار هر گز ، بمون در کنج زندانت

***

هوای تو چه بی مزه ، دیگه بارون نمی باره

درونِ کاسه ی صبرم ، صدای تو عزاداره

***

دعا کردی شب و روزت ، چه در خواب و چه بیداری

نگو یا رب نگو بخشش ، خدا می دونه سرکاری

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 11/09/1394

عساکر الغزو

یا نسمه هبّی فی الخیال تبسّمــی

یا نجمه قرّی فی القلوب تعظّمی

یُحلی سماک و الجهود تبلــورت

یوم الجهاد بالخــلود تعلّـــــــمی

ما فاز من عان الظلام بغـــمزهٍ

مرفوعة الراس یا فیحا تکلمی

حنّت عواطف رویاک و انتهزت

جاءَ الربیع زار العید تحلمـــــــّی

ضمدی جروحک من دماءٍ تناثرت

بلفاف صبرک و الاهات تبلسمی

جائت عساکر الغزو وانتهکت

مجال مجدک من حلال تغنّمی

یا شمس شاهدتُ طلوع ضیّکَ

مات الدلال فی الامال تقدمــــی

مرسوم نصرک کاتب الدهر نصهُ

اذ جف شعبٍ بالوقار تالمــــــــی

جاسم ثعلبی (الحسانی) 10/09/1394

01/12/2015

 رازِ زندگی

خوب می بیند روان انسان عباد

علتِ خندیدن و شادی زیــــــــــاد

بی هدف خندیدنش چون دیده است

در درونش درد و غم خوابیده است

آنکه می خوابد شب و روزش چنان

زخم تنهایی درون قلبش نهــــــــان

فرد ساکن گر به سرعت گفته بود

در سکوتش راز ورمزی خفته بود

گریه کردن مظهرِ اشکِ گل است

بغض کردن مشعل ضعف دل است

غیر عادی خوردن و بیش از نیاز

در تنش ها شدتش جوییــــــــده باز

گریه کردن بر سر کوچک شمار

این بشر معصوم در قول و قـــرار

آتشین خُلقی کسی در پوست داشت

از تهِ قلبش دلی را دوست داشـــت

به چه زیبا چیدم از عــــــلم و ادب

درد نابینا نخور ای جان به لــــب

حرصِ دنیا را نخور رنگش سیاه

هر که بینا بوده دل کــوری به راه

باورت می شد که ماهی ها تو آب

گریه می کردند وقت تور و تاب

باورت می شد که گرگان تخت تخت

خواب می رفتند در گرمای ســـخت

باورت می شد درون ما چه راز

با غم و غصه در این دنیا بساز

مهربان باش و دلت جای بهشت

در حقیقت خوش سفر در سرنوشت

با عیالِ خویش لبخندت جهـــــــاد

حقِ فرزندانِ خود بایستـــــــی داد

با یتیمان همدل و همراز باش

با ضعیفان یکسره دلساز باش

حق و ناحقی رعایت می کنی

بی گناهان را رعایت می کنی

تابع گرگی شدی با اشک شور

عیب پیوستن چنان با چشم کور

عقل خود آیتی از لطفِ خداست

در قیامت شاهد لطف و صفاست

ظلم کردن مزه ی شادی نداشت

در کتابِ آخرت یادی نداشت

آنچه داری شاملِ ملک و جمال

عشق دنیا داری و جاه و جلال

وقت هجرت پای قبرت قوم و خویش

فعل و مال آمد به دنبالت به پیش

اهل وزر برگشت خورد از دردِ قبر

پس عمل مامور ثبتِ خشک و تر

جاسم اینگونه به مقصدها رسید

از یتیمان خدشه ی زخمی ندید

جاسم ثعلبی (حسّانی) 09/09/1394

30/11/2015

غزل من

من منکر مهرِ ازل نیستم ،من عاشقِ جنگ و جدل نیســــــــــتم

عشق شده دردِ سر روزگار، من صانع بغض جمل نیســــــــــتم

فکر نوین آمد و کوهی رُمان، من حاملِ عدل ملل نیســــــــــتم

زیبا نگارِ شب نمایی و روز ، من طامعِ حل و حلل نیســـــــتم

شعله فشانی دیده اش آرزوست ، من یاورِ خُل و خلل نیســـــتم

تابیده نورم چون ستاره زدور ، من مُعضل کیل و کلل نیســـتم

تحفه ی عقلم بوسه زد سنگ گور، من قاتلِ علم و عمل نیسـتم

مُشت غباری خفته در سرنوشت، من شافع رمل و رمل نیستم

کاخِ معانی در کمین ماندگار ، من ضامنِ شوم محل نیـــــستم

سیرابِ جانم در زمینی کویر ، من جاهل بیت هُبل نیســـــــتم

علتِ مخلوق همانا خداست ، من تارکِ سیل علل نیســــــــتم

آماده بارِ سفرم سوی یار ، من مانعِ بانگ اجل نیســــــــــتم

جاسم ثعلبی (حسّانی) 08/09/1394

28/11/2015

غزل هر لیلی که لیلی ....

محتاج  نشو هر کس ، تورش به رهت باز است

هر ساده دلی گویند ، گنجش چنگ طناز است

خوشبین نشو دلباز، عاشق شدنت بلواست

در عشق غمی سنگین، حسش سنگ آغاز است

دیوانه نشو بی جان ، مرجانه شدی انگار

در ساحل هر دریا ، برقش رنگ آواز است

شکاک عجب دردی ، در قلب نکن پنهان

معمار نشو ای دوست ، در قصر چه پر راز است

هر لیلی که لیلی نیست ، مجنون نشو مجنون

آزار نفس از یار ، دلشوری  که دلساز است

بد بین گناهی سخت ، غیبت که نسیمی  تلخ

دل مستی رهی تاریک، گم گشته زهر ساز است

ازترک سخن پرهیز ، حرفی که جمالش نیست

زخمی که به کس چسبید  ، در باغ چو غماز است

فریاد رسی گر بود ، این باد مسیرش دور

کشتی که به دریا رفت ، در موج شفاء آز است

جاسم ثعلبی (حسانی) 04/09/1394

24/11/2015

غزل خیمه ی عشق

گویی زبان گفته به من، تو جان نثار می شوی

زنده که می کنم دلی ،تو تار و مار می شوی

خرسندم از بحث شبت ، تو عاشقی گشته رهی

زود که می رسد سحر، آشفته یار می شوی

مسکین و قلبِ بی صدا، نالیده درد بی وفا

چه عاقبت چه مرحمت، در انتظار می شوی

پوشیده آهِ آشنا، در محضرِ هجر و جفا

سال دگرنورِ عزاء، در صحنه تار می شوی

گم گشته عهدِ صد زبان، در بالشِ خواب رمان

غم چیده می نالد همی، در دیده بار می شوی

مختاری در آشفتگی، بیداری در بانک شفق

خورشیدِ خوشبختِ ازل، خشم نگار می شوی

دیوانه وارِ عزتم، بیدادِ زنگِ غربتم

بویی که می رسد به تو، یک لحظه هار می شوی

شرمِ دل و پوسیدگی، بوسیده بوی بردگی

تا کی به زندانِ نظر، اسیر عار می شوی

بیهوده خوابِ خوشگذر، خوش منظر گنج سفر

محتاجِ مشک و عنبری، دلشورِ کار می شوی

سر زده آمدن گمان، بیزاری و داد و فغان

با چشم و دیده ی هدر، قلاف مار می شوی

خسته نکن سنگِ دعا، با ریزش اشک شفا

پرده کشیدی بی صدا، جنگ شعار می شوی

کنجِ مصیبت آمده، گویا که او دری زده

خدا به خلقش آشنا، نادیده جار می شوی

دست و دلت آسوده کن، بهار گل گشته نهان

بگو سپردمش همین، خودت بهار می شوی

ترفند زیبایِ گرا ،  یشی به سوی بردبار

خیمه ی عشق و عاشقی، سایه چنار می شوی

در حُسنِ جنسِ خُلق تو، پویشِ دلبربای تو

حسانی لب بسته نگو، گران مزار می شوی

جاسم ثعلبی (حسّانی) 02/09/1394

23/11/2015

غزل جنگ تلخ

گویی که جهان امروز، دربست گنه کاری

هرجا که نزاعی هست، پوشیده عزاداری

بیکاری و زندانی، جوینده زری گردید

با خشم و با دولار، دلتنگِ ستمکاری

رگبار به تن چسبید ، جنگنده وقلبی سنگ

موشک و دلی بی رحم، تب کرده وفاداری

مشتی که نگین گردان، از غرب و شرق آمد

با حسِ نجات خلق، مالیده به غمخواری

مدیونِ خدای صلح، در معبد و میخانه

هورا که نمای دین ، تابیده زدرباری

مردم سرِ طبعِ خویش، مخلوقِ خدایی پاک

کشتن که مجازی نیست، در خواب وبیداری

آواره شدن یک ظلم، از حاکمِ جور و زور

هجرت که پناهی نیست، سخت است بزه کاری

عالم به الم خندید، از علم سپر ترسید

انسان به خلق و خوی، حیف است که سرکاری

ویرانه دیاری گشت، از جنگ و هوایِ نفس

دنبال شرابِ نفت، پرسود زمعماری

اجساد به خون غلتید، افکار تلف گردید

آوار کفن می بست، اطفال به تن داری

افسوس عبث از اوست، ظالم که به خود بالید

چسبید به کرسی چوب ، می نوش به بیماری

منسوب به مردی نیک، ایمان تو دلش مشهود

لیکن زوطن بیزار ، می رفت به هر کاری

بی خانه گناهش چیست ، آواره شده در دشت

هر کس که تنش می دید ، می بست به رگباری

آیین سلاحی گشت ، بازار و فروش آزاد

خورشید نمایان شد ، از مکر هواداری

مامور نشو از او ، همسایه که خود داناست

مرهم می زند بر زخم، در صلح وطن خواری

دنیا که مبّرا نیست، از فعل و جنات عاد

سخت است که پیمانکار، محکوم به کرداری

مجنون نشو جانا، دنیا که بهشتت نیست

آنجاست حساب تو ، مکشوف زخونخواری

من گفتم و دل می گفت، پرهیز زجنگی تلخ

بسپار صلاحِ خلق، در شام و انباری

جاسم ثعلبی (حسّانی) 06/09/1394

27/11/2015

غزل  قاصدک

غوغا نکن ای همسفر، یک روزی یارت می شوم

این دل که با خود داشتم ، چشم و نگارت می شوم

دلگیری و سر در گمی ،میراثِ ترس و بردگـــی

در گلستانِ پر خطر، چشمِ بهارت می شـــــــــوم

نالیدن و غم دیدنت ، با اشک تر خندیدنــــــــــت

بشکن نزن در دیده ام ، یکدم خمارت می شـــوم

در خود چنان رقصیدنت، با عشقِ کم بالیدنــــــت

چون ماهِ تابانِ شفق، بی غم کنارت می شــــــوم

کابوسِ شر گم گشته شد، ناقوسِ شادیها چو دید

حیف ای غزل پیرم دگر، سنگین و بارت می شوم

ای قاصدک چرخیدنت ، مخفی نکن دلبستنــــــــت

باشد ولی بوسیدنت ، عیب و دمارت می شـــوم

سبزینه چشمی آشنا ، همرنگِ سنگی بی بـــــهاء

در هر ستاره ای بگو، شهد قرارت می شـــــوم

شب زنده دار بندگی ، دلبند بخت زندگــــــــی

تا می شنیدم نام تو، دیوانه وارت می شــــــــدم

جاسم ثعلبی (حسانی) 05/09/1394

26/11/2015

ابوذیات الغربه

الزمان احبال فوگ احبال شدنه

دنی النفس ضاع الوصف شدنه

حرم عنّا بعید السلف شدنـــــه

اشما اگرب یذب ضیمه علیه

***

الصدیق اشما اوصفه ابشهد بیه مر

ابوکت ضیجه ابوفاه یستمر بیه مر

اشمطفی نار گلبه ابستر بیه مر

یرید ایجعجع او نفسی الضحیه

***

القدرنه اشگد علینه اهموم یرهه

او تحمّلنه المذلّه ابلطف یرهه

الصدگ والظلم لابد یوم یرهه

سیف الحق ظهر وایدک تچیه

***

امسافر للابد یا ســــــــعد لاوین

شگل للوطن زاع العـــهد لاوین

ابغیابک گلبی لف وانعجد لاوین

ابغیر الوطن ما تاجـــــــد هویه

***

حشا السامع

استحی اتصّورفتات اویاک مالاک

بعت صیتک خیالک حرگ مالاک

محب شوفک نساک الگلب مالاک

انهدر دمک  بعد مالک خطیه

***

تحش واتحزم ابهجرک ولمساک

یریت امسک ابخندوگک ولمساک

سنین العمر لو اصومن ولمساک

معوف الدار ظلمه ابلاحـــــــمیه

***

علم اسم الوطن عالی وعلبــــــاه

وفی او ما انکر الغالی وعــــلباه

الرضا و احسین یبرالی و علباه

اعوفه اشلون احرصه اببین ادیه

***

جاسم ثعلبی (الحسانی) 05/09/1394

26/11/2015

هدیه لمن خان وطنه

ابوذیات ونین و ثبات

الدهر شاتل دلیلی اسهام و الغام

ابکره بثنین ادیه انطعم و الغم

تهددنی ابمضیفی اصنام و الغام

تحوف الدار و اتکشخل علیه

***

ونینی ما سکن یحبی ولا هاد

ثگل حملی انجرح گلبی و لا هاد

الصبر حکمه استمر دربی ولا هاد

مثل رش المطر تنهش بدیه

***

بعد بس کف عمل حقدک و جوراک

تادب لا اسد دربک و جوراک

مثل جدک تحب ردعک و جوراک

البحر والشوک یشهد بالقضیه

***

هواک امدمر احلامی وعدبیه

شهر یمطر علی جالی وعد بیه

اشکثر تتخیل اببالی وعدبیه

وعیدک کاذب او عینک ردیه

***

جاسم ثعلبی (الحسانی) 30/80/1394

21/11/2015