سفیر الحب

احبّک و انتخی بک وانت خیلی

سیفی احزام ظهری و انت خیلی

عضیدی او لو ندبتک وانت خیلی

اهلال ابضیج من تبزغ علیّه

...

اتدلل انا الک ساعد و اعینک

ابخدمتک و احترم تعبک واعینک

فرض واجب اطیعنّک واعینک

ابفرح و ابضیج تلگانه سویّه

...

الک صیت انتشع باسمک و ادورک

عزیز او تابع الطافک ودورک

انام او اگعد او افتر و ادورک

مضن یومین ما مرّیت بیّه

...

تفکّر بُعدک النه شل هوانه

وعد و الخاب یخسه شل هوانه

علی صعبت العیشه شل هوانه

لهانی العمل عاین شوف ادیّه

...

ارید الفرحه تزهر یمّک آنه

وارید الاب یفرفر یمّک آنه

تهاب الغلاء و انا یمّک آنه

تعال اویای اکل واشرب هنیّه

...

ابعطف ذاتک شفت گلبک ورحماک

کریم او تبذل الولدک ورحماک

ابوجودک کلنه نتدلل ورحماک

الشکر واجب نقدمه ابکل تحیّه

...

تروح او تبعد او انشد واعدلک

وظیفه اتجاسر ابصنعک وعدلک

ابد لا شکر للواجب وعدلک

لان حقک ازهرک بالثنیّه

...

الاصیل الدنیا متمنعه و مرته

تطهر الروح نشداته و مرته

الگلب ویّاک ما خابک ومرته

اشتحب . ویاک اضل صبح او مسیّه؟

...

صدقتم گلبی شایلکم و همکم

اعلی ظهری اتنون حامل کم وهم کم

احب اسمع سوالفکم و همکم

ابفرح اشترک و الضرکم اذیّه

...

احفادک احنه اولادک وسر بیک

وجودک رمز لمجادک و سربیک

اذا میّت سنه ااشیلک وسر بیک

مجازی یوم من تعبک علیّه

...

ما اود الفتن بیکم والمکم

عمکم خالکم جدکم والمکم

الیوم اشکر فضایلکم والمکم

ادفنونی ابگبر طبق الوصیّه

ابّطن بستانی یم داری ابهویّه

...

وحق ربّک وحق صیتک وجدنه

ذواری اهوای حافتنه وجدنه

ابعهد گلنه او تواعدنه و جدنه

نکمّل دربک او نهتم سویّه

...

خان الخوّه خلکم من سحبکم

اجیر او باگ ضلکم من سحبکم

بلیتونی ابعشگکم منسه حبکم

ابطن گبری او شعل نیران بیّه

...

ابعگلکم والیحبکم حله امرکم

ابحلم و اهتم واعدکم حله امرکم

اودکم و احتضنکم حله امرکم

عذابی ابیوم تفرگنه الدنیه

...

الحزین ایطب سلفنه او یتّمنّه

السعاده اتلوگ منه او یتّمنّه

المصایب من اهلنه یتّمنّه

ابعداوه او حسد عتبات او اذیّه

جاسم ثعلبی (الحسّانی) 10/08/1399

قصیدة شعبیه  یحبابه

شال الچان ناطورچ یحبابه / تابع عیشة الذل من گفل بابه

***

سافر خفیه و اتبختر / او باع اسبابه و اتکتر

انفگد طیفه علی ما مر / سمعت اخباره تتطشر

یصور بالبحر بالکیف / شارد گالوا امن الحر

اطفاله امعذبه ابفرگاه / متعمد نسه انسابه

***

خفت من الزمان ایودر اعیونی

او یفرق خوتی من الیحبونی

او یلبسنی حزن بالعید و اتلگه الیعازونی

حسافه الباع صیته ابساع / بالهده او نسه اصحابه

***

ربیتک طفل تزرع ورد بالگاع

او علّمتک درس بالغیره ما تبتاع

رگعه امن الوطن بالدنیا ما تنباع

حافظ عالنصرلا ینشلع نابه

***

چنت حاسب علیک اتحنّی الچفین

چنت حاسب علیک اتوفّی کل الدین

الگلب ذایب علیک او منجسم نصین

الشتّت شمل اهلنه انوصل احسابه

***

الشتت شمل اهلنه ما ینام اللیل

تگلی الشاع صیته المن یرید الحیل

نام اعلی الارض واسمع صهیل الخیل

یبوس الموت جاد امثنّی یایابه

***

یبوس الموت رافعله علم بالگوم

فک انگاب راسه او بالحرب جیدوم

یا یوم التریده ایضحی بیه یا یوم

مو مثلک یخاین لابد ابغابه

***

لابد لک ابغابه اتحرش الشجعان

ما تدری ابضمیرک بالغرب خسران

و ابوکت الخطر من شال الک فنجان

انتظر جاموس اهلنه ایصیر دبابه

***

لو تبگه مره للظلم ما تنصاع

تربه امن الارض بالگوه ما تنباع

موجوده الزلم متحزمه بیهه اسباع

مکتبهه الشهید او طابع اکتابه

***

ایخسی کلمن ترک زرعه او شبع بالغیر

مرسومه ابخریطه او تابع التفسیر

بیتک، خوّتک ، و امک، و ابوک ابخیر

کسر عصات گلبک و انهه طلاّبه

***

اشرب مای بارد حاور الحلوات

شارد و انت مطلوب البخت بالذات

هیهات التسامح هجرتک هیهات

صوّر بالمقاهی او ضیفک اذیابه

***

ترید اتعیش لا تاکل جمل بالدین

ترید اتشوف لا تجعل بصل بالعین

ترید اتفوز داوم  گطّع الچفین

اذا عوز ابهلک ما تلفی خطابه

***

اشگال الگلب من اتلملم اهدومک

من هو ایغسّلک لو لو گرب یومک

امک منعتک لا تشرب اسمومک

تغشهه او تهرب او تتسمه عنابه

***

ربّاک ابدلال او ینتظر بالباب

ابوک ابیوم عرسک حاسب الف احساب

جرّحت الگلب دث الجرح ما طاب

عفته اعلی الوساده امخبر اذنابه

***

بعد ما بیه اذمک بالشعر ملّیت

یالعایف هلک ما هدمیت البیت

گلی ابیا ذنب من الضعن شتیت

الغرب غشّاک روح او غسّل اثیابه

***

الشاعر الشعبی : جاسم ثعلبی (الحسانی)

25/08/1394   /   16/11/2015

غزل شهادت حضرت رقیه (س)

با فرود اشک عصمت صوت لالایی شنیدم

دل که لبریز از محبت با حقایق دم کشیدم

کربلا میعادِ عشقی برمزارِ مهتران را

پا برهنه درد مندم به شفاعت می رسیدم

جنگِ سختی خون بهایش مثله در جسمِ شهیدان

نا غریبی در یتیمان اشکِ شورش می چشیدم

این همه دعوت فریبی این همه شمشیر بدستان

مکر و حیله سایبانش رنگِ دل مردی ندیدم

رحم و دل رحمی فلج شد قلب ها لرزیده بسیار

ای علی اصغر کجایی قلبِ لبخندت تپیدم

کوچ کردند از دیارم این همه ماه و ستاره

در اسارت عمه خسته از رقیه دل بریدم

دیده اش غرقِ یتیمی بی پدردر جای غربت

گریه زاری بی پناهی در پناه شب دویدم

از نحیب کودکی چون فاطمه صغری نما شد

سر که پیدا کرده همدم بوسه زد بر لب امیدم

گفت بابا جان بگو بی تو و شهرغصه ها

دخترت غرق فنا شد مرگ با عزت خریدم

با غروب این ستاره در فضای دنج و خلوت

آسمان خون گریه کرده بر سر غول پلیدم

در خرابه بارگاهش شهر عشقِ ماندگاران

در دمشق و شام زینب جانفدا کرده شهیدم

جاسم ثعلبی (حسانی) 22/08/1394

دوستان این شعر ساعت 2 شب در تاریخ فوق سرودم و خوابم برد همان شب حضرت زینب (س) و حضرت رقیه به خوابم امدند و از من تشکر کردند و برگه ی تشکر داشتند برای یکی از همکاران خانم.

غزل بخشش

شیطانی صفت چون مور، دیوانه خروشیده

خنجر می زند بر رخِ، دل های ستمدیده

پروانه نگو پرواز، نیشت می زند زنبور

نادانی چو دیو از دور، منفور و نکوهیده

انسان نبود از اصل ،هر کس به خودش مغرور

سر دردِ دل غمباز، از فقر نپرسیده

انسان انیسش کیست، جز عدل و وفاداری

بی عقل چو دیوار است، در قلب جفا دیده

انسان جمالش چیست، زیبایی و رویا نیست

تقوا و امان از یار و اعمال پسندیده

انسان که کمالش آه، دلسوزی و به روزی

کرسی که مکانش نیست، زروار نچسبیده

انسانِ درونش جان، جسم است و تعبّد خیر

گویا که خدا خالق ،و مخلوق پرستیده

انسان و اطاعت نور در پیکرِ اشکی شور

تعظیم به جز الله ، مذموم و خشکیده

آن کس به بشر نزدیک، گر دیده بپوشاند

حیوانی صفت حاشا ، گر عزم نجوییده

انسان به فغان و جان خوشتیپ و خوش باور

بد خلقی و بد جنسی ، صد بار نترسیده

اوهام و خیالی تلخ ، در باور محتاجان

بسپار دل و مدلول پندار شفا دیده

پرونده که دست توست ، بدبین نشو قاضی

این دین سرای توست دل دار نه غمدیده

یا رب تو مجالی ده بخشش که قرار توست

بگذر زگناه دوست از ترس نخوابیده

جاسم ثعلبی (حسانی) 21/08/1394

12/11/2015

غزل اشکِ شقایق

در شبانگاهِ سحر رازِ دلم غوغا کشید

خواب دیدم  آشنا یارم  به  دیدارم رسید

گفتمش دیر آمدن عیب است در میثاق عمر

گفت معیار محبت تازه در دلها تپید

گفتمش تاج مذلّت خفته در میدان عشق

گفت پرهیز از وقایع در غمستان ناپدید

گفتمش بشکسته جامی گو که ترمیمش محال

گفت در عقلت عجایب نوبرِ سنگِ سفید

گفتمش پشتِ تنم زیورشده همچون کمان

گفت قدرت در کلامت می دمد سازِ امید

گفتمش دیوار دل فرسوده شد از کار و بار

گفت از کردار بختت آز درباری پرید

گفتمش چشمِ نگارم بسته شد ازدید یار

گفت دیده در دلستان، عطر گل باید چشید

گفتمش قلبم شکفته مثل گل در لاله زار

گفت دریا موج دیده، جلوه ی زیبا خرید

گفتمش زنجیر بسته پای راهم روزگار

گفت دست و پا کنارت مظهرِ دید و ندید

گفتمش رعد حقیقت گوش کر حسّی نداشت

گفت دیدار غریبان می دمد در روز عید

گفتمش اشکِ شقایق خشک شد از انتظار

گفت اسرافیل ماهر وقتی در صورش دمید

گفتمش تنهای تنها خسته ام از این نبرد

گفت نالیدن خیانت، ناله گر از جان بعید

قلتُ ما ناطق سعدنی و الحسد طر الجراب

قال لا تهتم جمالک شاغر اعیون الحدید

قلت سهرنی اذاهم و الکدر جر الظلام

قال فرعون اذ سبانا، صابر او عزمک یعید

قلت ودعتک حبیبی حان وقت الاختبار

گفت در عدل و وفایت ریشه زد حکمی جدید

جاسما رنگ خدایت پاسبانت از تگرگ

نیتِ پاک و خطابت شاهد ابیوم الوعید

جاسم ثعلبی (حسانی) 19/08/1394

10/11/2015

https://telegram.me/joinchat/BZkpuDu3LiJA8XPBNONK_w

تلگرام شاعر جاسم ثعلبی (حسانی ) به زبان فارسی 

https://telegram.me/joinchat/BZkpuDu6Tvyx62It4OwnKg تلگرام الشاعر جاسم ثعلبی (الحسانی) اشعار فی اللغه العربیه 

صوره من الشاعر عام 1394 فی دوار لشکر آباد مدینة الاهواز 

دوبیتی امام زمان (عج)

آرزو دارم بیایی روی زیبای تو بینم

آرزو دارم بیایی تا برات غنچه بچینم

غرق شد عشقِ وجودم با نفوذِ اشک صبرم

ای امیرم تو کجایی تا سرِ راهت بشینم

***

عاشقم ، عاشقِ عشقم ، عاشقِ دیدارِ رویت

عاشق و دیوانه هستم در مشامم حسِ بویت

العجل کن بی تو خسته ای امیر دل ربایی

با ظهور گل بهارت عطر می پاشد زکویت

***

دلبرم در انتظارت در مسیرت دیده بانم

دل به دیدارت نشسته ای دلیر خوش بیانم

می شمارم لحظه لحظه با قدومت زنده هستم

مثل باران بهاری اشک شوق دیدگانم

***

عاشقم چشم انتظارت ماهِ زیبایم کجایی

قلب و جان جای مزارت در درونم آشنایی

انقلاب دیده با دل یادمان عطر منزل

مهدیا جانها فدایت شک ندارم با وفایی

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 15/08/1394

06/11/2015

غزل پروازقاصدک

ای کاش چون شمعِ شبم ناگفته ناب می شوی

ای کاش در کوی دلم چون باد و آب می شوی

با رسوب خنده بر غم ماندگار لحظه ها

مثل تبسم تبم بی نم حباب می شوی

مدیوت اشک و زار من در لابه لای معضلات

تا می رسم به سر رهت ناگه سراب می شوی

موجِ صفای دیدنت دلشوری و ترسیدنت

بد جوری و دل کندنت در هم مذاب می شوی

مرمر سنگِ سخت و تخت در خاطراتِ رنگِ بخت

روی حصار آشکار همچو لعاب می شوی

بارش باران و تگرگ بر پیکر کوه و نهنگ

پرواز قاصدک همان گل آفتاب می شوی

ریزشِ قطره ها کمان در آسمانِ بیکران

در شستشوی غم زده مرعوبِ خواب می شوی

دیوانه وار عاشقی با زور و شور پختگی

در محفل و سازِ قدر خانه خراب می شوی

مستی و سر مستی خطا مزه ی تلخِ روزگار

دل هوسی با بی کسی غرقِ شراب می شوی

جاسم ثعلبی (حسّآنی) 11/08/1394

02/11/2015