سفیر الحب

حرمله بیداد کرد در کینه اش ، شیرِ مادر خشک شد در سیــــــــــــــــــــنه اش

علی اصغر طفلِ میدان شد شهید ، از طفلگی لذتِ شیر خوردن ندیــــــــــــــــــــد

گریه زاری کرده شب ها را نخفت ، با بی زبانی عطشِ دل را نگفــــــــــــــــــت

مادرش بچّه به زینب داده است ، صبر وی از این عذاب افتاده اســــــــــــــــــت

تاب دادند بچّه در گهواره اش ، چشمِ او در خواب رفته بــــــــــــــــــــــاورش

از خیمه گاهش صدا زد آقا حسین ، بچّه بی تقصیر در جنگ و کمـــــــــــین

کاش سویِ قومِ کافر می بری ، از تشنگی  ها دیر می جنبد ســــــــــــــــــری

گفت ای زینب دل رحمش کجاست ، رفتنم با بچّه در حکمِ خطاســــــــــــــت

برو از سینه ی مهتاب شیر ده ، بچّه از تشنگی ها را ســــــــــــــــــــــیر ده

گفت داداشم دل و جانش گشود ، ذره ی شیری تو پستانش نبـــــــــــــــــــود

ماندنش تشنه بمیرد این گناه ، ببر پیشِ قوم  ببین صدق و تــــــــــــــــــــــــباه

تاب داد عمامه بر سر این دلیر ، با دو دستش برد طفلک چون اسیـــــــــــر

گفت ای قوم یزید دارم سئوال ، با حسین در جنگ هستید یا عیـــــــــــــــــال

زن و بچّه درد دل افروختند ، با بی گناهی در این گرما سوختــــــــــــــــند

علی را جان و کبد خشکیده است ، مدّتی شیر و غذا نادیده اســـــــــــــــت

در تمامِ جنگ هایِ این جهان ، زن و بچّه و علیلان در امــــــــــــــــــــــان

حرمله با تیر ِ خود داده بیان ، تیر در حلقومِ بچّه زد نـــــــــــــــــــــشان

قطره ی خونی نجوشیده از آن ، در عطش خشکیده رگ هایش زمان

تپشِ قلب در جسد بی ساز کرد ، جانِ اصغر در فضا پرواز کـــــــــرد

سروده ی بعدی جنگِ طف حمله و شهادتِ اصحابِ امام حسین (ع)

ظهر عاشورا چه دردی ساختند ، غیر ابو الفضل همه را جان باخــــــــــــتند

انبار شد اجسادِ پاکِ دلبران ، روی شن خونابه گشته شاهـــــــــــــــــــــــدان

زن و بچّه اشکِ هر سوزی شده ، العطش سر مشقِ پیروزی شـــــــــــــــــده

ابو الفضل در معرکه ماند و حسین ، زینب و ایتام و زین العابدیــــــــــــــــــن

هیچ امیدی ندارند در ظفر ، همه جا در حیطه شد زنگ خــــــــــــــــــــطر

ناله های تشنگی آواز شد ، گریه زاری در حرم آغاز شـــــــــــــــــــــــــــــد

مشک خشکی روی بالینش گذاشت ، ابو الفضل در بارِ سنگینش گذاشـــــــت

علم را برداشت و آمد یکدمی ، پیشِ سید الشهدا با خرّمــــــــــــــــــــــــــی

گفت ای لپِ دلم مهلت بده ، وقتِ آب آوردنم رخصت بــــــــــــــــــــــــــــــده

بچّه ها تشنه لبان خشکیده اند ، تلخی و غم در مصیبت دیده انـــــــــــــــــد

وعده دادم ساقیِ آنها شوم ، دوست دارم با خدا تنها شــــــــــــــــــــــــــوم

نورِ دل شاید که برگشتن نبود ، دل ببخش از اینکه جوشیدم چه زود

راهِ ما مکتوب گشته در زمان ، شادیِ ما د ر بهشتِ دلبــــــــــــــــــــران

خواست پا را در رکابش می زند ، اشکِ اسبش باز تابش می زنـــــــــد

در بغل بگرفته داداشش حسین ، گریه زاری شده سر ترکش به زیـــن

علمدارِ کربلا جوشیده است ، چشمِ سرخش از غضب پوشیده اســــــت

مثلِ باد و گرد بادی آمده ، سویِ میدان  عدل و دادی آمــــــــــــــــــــــــده

برق می زد نوکِ شمشیرش  چو نور ، می شکافد صاعقه با عشق و شور

رعد و برق آمد و ظاهر شد بهار ، العلقمی بیداد کرد از کــــــــــــارزار

ابو الفضل تشنه و اسبش خسته است ، اسب را در آب تر لب بسته است

گفت ای مختار لب تشنه چه زود ،  تو بخور تا من بنوشم  هر چه بــود

مشک را پر کرد از رودِ فرات ، حس نموده آب پاکش چون نــــــبات

مُشت آبی کرد تا نزدِ دهان ، یاد افراد آمده تشنه لــــــــــــــــــــــــــــبان

آب را انداخت و بر تختش نشست ، مشک را محکم به سر رختش ببست

هیچ کس در راهِ او ظاهر نشد ، شمر بن ذولجوشنی ماهر نشـــــــــــــد

هلهله از سویِ زینب را شنید ، با مشکِ آب از رویِ اسبِ خود پــــــــرید

بچّه ها سیراب گشته از دلیر ، بارِ دیگر باز گشت نزدِ امیــــــــــــــر

آب در ظرفش کم است کافی نبود  ، باز گشتی سویِ دریا دل گــشود

بارِ دیگر راهیِ میدان شده ، با حماسه قهرِ دل برّان شــــــــــــــــــــــده

نزدِ رود العلقمی راهش گشود ، دور تا دروش درخت نخل بــــــــــــــــود

ظرف بارش با صراحت آب کرد ، اسبِ خود با دلبری سیراب کــــــــــرد

زود بر گشته که زینب تشنه ماند ، چهار روزی بی غذا و گشنه مانـــــد

کوفیان طعنه زنان  از پشتِ ابر ، با حماقت می خورند دیوارِ صبــــــــر

پشتِ نخلی غایتِ قطعِ دو کف ، مکر  کردند تا دو بازو شد تـــــــــــــلف

دلبرم شمشیر به دندانش گرفت ، جان خیلی از رقیبانش گرفــــــــــــت

عاقبت با تیر و شمشیر و عتاد ، کوفتند عبّاس و در صحرا فـــــــــــــتاد

زود امدادِ حسین آمد و دید ، گفت ای فرزندِ زهرا دل پریــــــــــــــــــــــد

سوختند گلهای زیبا در بهار ،   جایگاه دل شدند در لالــــــــــــــــــه زار

سروده بعدی جنگ طف شهادت طفلِ شیر خوار علی اصغر

گفته بودند یک خبر دلساز شد ، در محرّم بدعتی آغاز شـــــــــــــــد

وقتی قاسم چشمِ زیبایش گشود ، با سکینه همقدم شد در فــــــــرود

دو برادر قولِ خوش داده بودند ، در جوانی این دو دل را ستودنــــــد

حسن با دستِ نحس مسموم شد ، نزد نزدیکان خبر مفهوم شـــــــــــــــد

کربلا جایی حسین افراز کرد ، آن وصیّت را گرفت و باز کــــرد

از حسن مکتوب مانده این سند ، زینبان جامه ی جشنش می تنــــــــــــد

عقد و خوشحالی زده دور خیم ، موی سر چون سیخ گشته در تنــــم

این خبر  صندوقِ دل مانده شده ، سینه سینه در زمان خوانده شــــــــده

بگذریم از صحّت و ردّ کلام ، وقت آن گشته بغرّد این همــــــــــــــام

شیر آهسته به میدان آمده ، از خیمه ی مادر چه جوشان آمـــــــــــده

پیشِ عمویش به تنهایی نشست ، ترس دنیا را در این محنت شکســــــت

مادرش با سکنه دلشور آمدند ، با شجاعت رو به آن نورآمدنـــــــــــــــد

قاسم از عموی خود آزاد شد ، پیشِ مادر رفت و درد آباد شـــــــــــــــد

مادرش عمامه را محکم زده ، بند کفشِ خویش را سر هـــــــــــــم زده

بوسه ی جانانه چشمش رمل کرد ، شوقِ جان دادن برایش سهل کـــــــــــــرد

اشکِ دوری از حسین جاری شده ، روی قلبِ نازنین باری شــــــــــــــــــــده

مادرش دستِ دعا شد با خدا ، روحِ قاسم کوچ کرده سر جـــــــــــــــــــــــدا

رحم در قومِ یزیدان آب شد ، رسمِ جنگ و مرحمت بی تاب شــــــــــــــــــــــد

شاخ گل در این همه خار و خشاک ، تیکه تیکه شد همه برگش به خاک

رفت روحش شادگشته در بهشت ، نامه ی عشقش به خونِ دل نوشــــــــت

سروده ی بعدی جنگ طف 9 حمله و شهادت ابو الفضل العباس (ع)

با من همراه باشید و فیض ببرید اجـــــــــــــــــــــــــــــــــرکم الله

ودعتک الله اویاک ، ودعتک الله اویاک ، یبنی لل منیه

والگلب ما ینساک ، والگلب ما ینساک ، متحمل اذیّــــــه

***

ودعتک او عینی تصب من فارگتنی ، ربیتک او شفتک چتل یبنی او خنتنی

یا امل یاملچا الگلب رحت او عفتنی ، من رادت الرب و الزمن و آنه اشبدیــــه

***

یا مهجتی یا عزّتی یا ضوه ابلیلی ، یا علی من یوم الرحت منهدم حیلــــــــــی

ما سکّنت عینی البچی یا دمعه سیلی ، اندفنت احلامی او عازتی بلغاضریه

***

فکّرت تکبر یلولد و اتباری امک ، ابطن الگلب یا ابو الوفه لو ردت اضمّک

نادینی یا یمه ابعتب چن ردت اکلمک ، ابذکرک اگلیبی منقمد صبح او مسیه

***

یا بدر یهلال الکبر یا نور العیون ، یا امل یا روح الستر یا سر الضنــــــون

انتم حیاتی او سهرتی انساکم اشلون ، متحمله افراگ الدهر غصبن علیه

***

ما ضل صبر عندی  بعد وین انچی وین ، وینک یبن حامی الحمی واعتب علی احسین

هذه حیاتی او قصّتی دهورنی البین ، بید الکفر سارت غدر روحی  سبیّــــــــــــــــه

***

الراس جدّام الضعن شالته الاجناب ، او باقی جثثنه امطشره چا وین الاحباب

مسبیه اولاد النبی افتر یدولاب ، یا شیعی شاعد قصّتی و اقراء الهویـــــــه

***

ردتک تباری محملی یا علی وینک ، لجل النبی و المرتضی وفّیت دینک

اهجم علی اجموع الکفر الله الیعینک ، یبغی رسم ما ینمحی للجعفریـــه

***

خادم اهل البیت : جاسم محمد الجبیره الحسّانی الساری

جاسم ثعلبی (حسّانـــــــــــــــــــــی ) 02/09/1391

می درخشد چون گلِ فصلِ بهار ، ماهِ تابان شد اسیرِ کـــــــــــــــــــــــــــــــــــــارزار

پنج خصلت دارد این تک مهربان ، از علی سه خصلتی دارد به جــــــــــــــــــــــــان

دو تا دیگر از پیامبر برده است  ، از نابِ زیبایِ صفاتش جسته اســــــــــــــــــــــت

نزدِ بابایش عزیز و دلبر باست ،  قلبِ مامانش به یادش پر صداســــــــــــــــــــــــت

وقتِ جان دادن و عزت آمده ، وقتِ باریدن و وصلت آمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــده

تشنه لبهایش چو خشکیده ز تب ، چشم هایش گودی رفته از غضــــــــــــــــــــب

پیشِ بابا رفته وقتِ حمله شد ، در بغل بابا نحیبش جمله شــــــــــــــــــــــــــــــــد

با دیدنش بابا دو تا زانو زده ، اشک هایش دور خود دریا شـــــــــــــــــــــــــــده

دید زینب صحنه را از خیمه گاه ، قلبِ خود آتش گرفت در پرتگـــــــــــــــــــاه

هروله آمد به دیدارِ دو یار ، خون از چشمش به جوش آمد کــــــــــــــــــــــــنار

گفت سردارم نیا زینب بمان ، دشمنم می بیند آن حجب مکـــــــــــــــــــــــــــــان

باز گشته با دلی پر خون و درد ، پیشِ مامانِ علی با آهِ ســـــــــــــــــــــــــــــرد

صحنه در میدان خوش جوشیده است ، علی از بویِ پدر خوابیده اســــــــــت

دور تا دورش شمرها پا زدند ، با دیدنِ صحنه علی را جا زدنــــــــــــــــــــــد

علی از صوتِ زمان بیدار شد ، از دوری یاران او غمخوار شـــــــــــــــــــــــــد

رعد کرد بر آسمان شیرِ دلیر ، برقِ شمشیرش عطش کوبیده زیـــــــــــــر

کوفت تاجِ سرِ سرخِ دشمنان ، خشک شد دیواره ی نرمِ زبــــــــــــــــــــــــــان

عشقِ دنیایش تو تن زندان شد ، جسمِ دلبر در زمین قربان شــــــــــــــــــــــــد

همه جا هاش خون و نیزه کوفتند ، در دلش آتشِ به غم افروختــــــــــــــــــند

لحظه ای رو کرد به رسمِ یادبود ، با تبسّم دید جدش شاد بــــــــــــــــــــــود

آب شد بارانِ نیزه بر دهان ، خونریزی کرده هر جـــــــــــــــــــــــای زبان

روح با عزت به دلبان رفته است ، درد و قهرِ کافران را  گفته اســــــــــت

افتاد جسمِ نازِ او بر روی خاک ، چون  فرشته جسم و جانـــــش پاکِ پاک

چون علم افتاد فهمیدند تمام ، جرقه ای پرتاب کرد قلبِ امـــــــــــــــــــــام

تیر در زخمش شده معجونِ او ، شن و خاک سیراب شد از خــــــــونِ او

داد و فریادی کشیدند در مکان ، ناب شد قصه ی سبزش در جهـــــــــــان

مادرش با دیدنش غش کرده است ، در دلش خروار آتش کرده اســــــت

رفت روحش آسمانی دیگر است ، قاتلش هر دو جهانی ابتر اســــــــــــت

از قتلگاهِ اوست حسّانی شنید ، غصه ی داغ ِ دلی جاسم ندیــــــــــــــــــــــد

در راهِ بیداری و در راهِ صفا ، یا حسین روحم و جسمم شد فــــــــــــــــدا

منتظر سروده ی بعدی جنگ طف شهادت جاسم (قاسم) ابن الحسن (ع)

جیناک متعنین الک یبن الزچیه ، انعازی شباب الی قضت بلغاضریـــــــــــــــه

***

جیناک و الدمعه تصب ما گطع جرها ، یا شجره من آل النبی او حبک ثمرها

الدنیا شمس الملحمه وانت گمرها ، باقی اسمکم لل ابد بلمرجعیــــــــــــــــه

***

یا نور یا شمس الضحی اسمک املنه ، لا تبتعد عن الگلب هجرک کتلنـــــه

بصدورنه ضربت علی او ذبحک حملنه ، ما ننساء کل الی جرا یبن الابیه

***

عل عهد باقی هلگلب یحسین اجیناک ، عالی مقامک للابد بلکوفه زرناک

تدری المحبه بلگلب و الگلب یهواک ، انت بدر حیدر علی حامی الحمیــه

***

حبیت اعلّگ رایتک بصدور الاجناب ، خل تعلم العالم جمع ذکره امن الاحــــباب

و اتعلی بسمک فی الامم هل گمر ماغاب ، و انشر افعالک بلشعر واهدی التحیه

***

ملعون کلمن عاندک یا سید الامجاد ، قاید قدت بلمعرکه لمعه امن الاسیــــاد

من بعدک انسد الغدر و الظلم لا عاد ،  حیث المصیبه ابکربلا اعظم وصیّه

***

یا شیعی غسّل روحک ابهای العقیده ، صفی الگلب گایل علی ثوره مجیـده

حب الحسین او سلوته العمرک یزیده ، جرب حیاتک یا اخی منّی هدیه

***

خادم اهل البیت : جاسم محمد الجبیره الحسانی الســـــــــــــــــاری

جاسم ثعلبی ( حسّانــــــــــــــــــــــــــــــــــــی) 31/08/1391

حر به هفتاد و دو تن پیوسته است ، به کلام ابن علی دل بسته اســــــــــــــــــــــــت

خبرِ پیوستنش هر جا رسید ، جنگجویانی فرستاده یزیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد

راه سیرِ قافله مختل نمود ، اولّین درگیری در کوفه گشــــــــــــــــــــــــــــــــود

حرو یارانش صفا دادند براز ، در دفاعش دید یک رکنِ نمــــــــــــــــــــــــــــــــاز

پیشِ رهبر رفت و زانو را زده ، گفت سرور جان اجازه را بــــــــــــــــــــــــــده

قومِ دشمن زاده ی شیطان شدند ، قصدِ نابودیِ هر انسان شدنــــــــــــــــــــــــــــد

پیر گشتم خسته ام از این ستم ، رخصتی ده تا بچرخانم علـــــــــــــــــــــــــــــم

رجز داد آزاده ام آزاد کن ، ای حسین زخمِ دلم امـــــــــــــــــــــــــــــــــداد کن

ای حسین تو را به جانِ مادرت ، ای دلاور یاورم کن آخــــــــــــــــــــــــــــرت

سوختم عمری به افکار و نیاز ،  در دلِ آمال و شب هــــــــــــــــــــــایِ دراز

ای خدا بخشش طلب کرده دلم ، شاهدم بار دگر عـــــــــرب و عجـــــــــــم

توبه کردم تو ببخش از آن خطا ، راهِ آب از جان بستم ای خــــــــــــــــــــدا

یا حسین این جسمِ دفنش رسمِ توست ، دست ناحق نزند از خصم توســــــت

دل فدا کردم رهت ناچیز بود ، در جوارت باشم این دل را ستــــــــــــــــود

سوی قومِ خصم مشتش روی کرد ، ای شمرها آماده ام بهرِ نبــــــــــــــــــــــــرد

آزاد گشتم دل و جان تابیده است  ، مادرم نامِ مرا جوییده اســــــــــــــــــــــــــت

من پشمانم از آن روزهای قبل ، با شما ماندم شنیدم صوتِ طــــــــــــــــــــــــبل

کوفیان از راهِ حق در مانده بود ، بیعت اولادِ پیامبر خوانده بـــــــــــــــــــــود

جانشینانِ به حق مردان اوست ، حکمرانی سهمِ دلبندانِ اوســـــــــــــــــــــــــت

آمدم دل را فدای کیش و جان ، ای تیغ برّان باز کن نیش و زبـــــــــــــــــــان

بینِ قومِ کفر شمشیرش نهان ، می زد و می کشت قومِ ابرهــــــــــــــــــــــــان

سر برید و جنگ کرد و خسته شد ، تیری آمد قلبِ پاکش بسته شــــــــــــد

با شجاعت دل به دلبانش چو داد ، در قیامت  قصرِ زیبایی نــــــــــــــــــــهاد

روحِ آن با روحِ یاران رفته است ، در بهشتش جایِ نیکان جسته اســــــت

حر و همراهان همه نقشِ زمین ، یاوران بر داشتند جسمِ امیـــــــــــــــــن

سرورم عبّاس و یارانش چو حور ،  حمل کردند حر وافرادش  به گور

منتظر سروده ی بعدی جنگِ طف 7  حمله ی علی اکبر علیه السلام باشید

سال طوفان الظلم برکانهه ، اتجمّعت بلکوفه کل احزانـــــــــــــــهه

***

جرّت اجیوش او محارب للحسین ، بلطف العتبات مکتوبه او حنیـــن

وین ابو الحسنین سید الشاکرین ، احسین بلطف وحده شد ارسانهه

***

دگّت اطبول الکفر و اتحاشمت ، ابرشوه و ابطاعة یزید اتلملمت

منهه گوم الحر اخیر اتندمت ، باعت الدنیه لجل دیرانهــــــــــــه

***

اتجمّعت و اتصیح یا ثار الولید ، الیوم یاخذ من علی حقه یزیــــــد

اتحاشدت و اترید تهجم من جدید ، اجنود خیّاله ابامر فرسانهه

***

باعوا الجنه او شروا دنیه او جمال ، وین صاحب ذاتهه او کسب الحلال

اجتماع الجنه و و الدنیا محال ، لا تعوف الحگ او تکسر شانـــــــــــهه

***

هذا ابن حیدر علی حامی الدیار ، او ذاک ابن سفیان شاروب الخمار

لا تقیس الجنه و النار ابحوار ، الجنّه للمسلم ثبت جریانهـــــــــــه

***

احسین فکره و العقیده و النظر ، احسین شمس الشاعّه اویاهه الگمر

احسین ناطور الامامه و الدهر ، احسین نجمه بلسماء او عنوانــــــهه

***

احسین ملک امن الملوک العالیه ، احسین دره من معادن غالیه

احسین نوره بلشعر متعالیه ، انملت برسومه ابکثر دیوانهـــــه

***

احسین شمعه للفقیر ابمحنته ، احسین جرعه للعطاشه التبعتــه

احسین قاید علی گوم الندبته ، احسین شاهد یحضر ابمیزانهه

***

خادم اهل البیت : جاسم محمد الجبیره الحسانی الساری

جاسم ثعلبی (حسّانــــــــــــــــــــی) 30/08/1391

آخر شب با صلاة آغاز کرد ، بندِ اسبِ خوش رکابش باز کــــــــــــــــــرد

در مدینه ماندگان نالیده اند ، سیرِ طوفانِ شقایق دیده انـــــــــــــــــــــــــــد

بدرقه کردند گل های بهار ، در مسیری سخت جوشان چون قــــــــــطار

قافله در راهِ کوچِ عاشقان ، کاروانی جمع کرده دلبـــــــــــــــــــــــــران

با حسین ابن علی همرزم شد ، ابو الفضل و زینبان در بزم شـــــــــــــــــد

لشکری زیبنده هفتاد و دو تن ، در مهارت صاحب خبره و فـــــــــــــــــن

بچّه و معلول و بیمار داشتند ، چون علی پرچم عدل افراشتــــــــــــــــند

زره پوشیدند به تن مردان دین ، صد تشکر دارد و صد آفریـــــــــــــن

همچو حیدر می درخشیدند به جنگ ، صلح خواهانِ جهانی بی درنــگ

جنگ و خونریزی به دل تحمیل شد ، با تنِ خوشبویِ گل تمثیل شــــــــد

دشمنِ سر سختی آمد دل شکافت ، این همه خونریزی با رحمش نبافــت

بچّه ها گریه کنان زن ها خموش ، مردها آماده و شمشیر بـــــه دوش

راهِ سختی در بیابان طی نمود ، مرحبا بر صبر دل ها ســـــــــی درود

همه مشتاقِ شهادت آمدند ، با شجاعت و قناعت آمدنـــــــــــــــــــــــــــد

چونکه از تسلیم آزرده شدند ، سالها از درد پژمرده شدنــــــــــــــــد

راهِ چاره دعوتِ خلقی به یاد ، عاقبت هر جان محرابش مـــــــــــــــعاد

چند روزی در سفر با گرد و باد ، فکر آینده و غم خیلی زیــــــــاد

تا که در نزدیکی مرزِ عراق ، دیده شد آتشِ خشمــــــــــی داغ داغ

حر و یارانش رهِ قافله بست ، با تعصّب وصلِ مهمانی گسســـــــــــت

خالی شد از آب تر خورجین ها ، بچّه ها گریان و تشنـــــه ای خدا

راهِ آب ابن یزید را دور زد ، مانعی گشته مگر جنگ و نبـــــــــــرد

قافله در جوشِ بر گشتن همی ، لیک حر مانع شده با ماتمــــــــــــی

آب کم دارند و هر سو بسته شد ، پس و پیشِ عشقِ دل سر بسته شد

یک نشستی جور شد پایِ زمین ، حر و یارانش و عبّاس و حســـین

فکر کرده حر حسین باطل طلب ، نمی دانسته حسین صاحب نسب

همان لحظه حر به تعظیمی پرید ، پایِ ابن فاطمه با جان کشـــــــید

بوس کرده روی دلبر شادمان ، از پشیمانی به دل کرده نهــــــــــــان

رفت با قومش سخنرانی گشود ، گفت حر تسلیمِ عشقِ خود نمــــــود

هر که با حر دوست دارد جنّت است ، با سلام و حسِ عشق و لذّت است

همدوش گردد با امام مسلمین ، همقطاران این حسین است این حســــــــــین

در صدی با حر به اسلام آمدند ، عده ی دیگر درِ دشمن زدنــــــــــــــــــــــد

حر و فرزندان و خویشان در ختام ، همرهی کردند حسین در هر پیام

ظفر مندان در سفر رفتند به پیش ، زیر چتر آن خدا با قوم و خویــــش

ضمنِ شکرِآن  خدا با صد سلام ، پرواز کردند چون پرستوهـــــــا به دام

جاسم ثعلبی ( حسّانــــــــــــــــــــــــــــــــــــی ) 30/08/1391

منتظر سروده بعدی جنگ طف 6  حر و فرزندش در راه شهادت

اهلِ کوفه دل تکلّف کرده اند ، شکل قوم عاد  تخلّف کــــــــــــــــــــــــــــــــرده اند

نامه ها ارسال کردند دعوتش ، با دل استقبال کردند همتّــــــــــــــــــــــــــــــــــش

راویان گویا که پی در پی رسید ، مخبرِ دعوت شدند ضدِ یزیـــــــــــــــــــــــــــد

ظاهراً خواهان بیعت با حسین ، رشوه خوارانِ دل مستکبریــــــــــــــــــــــــــــن

شیر در راهِ شفاعت آمده ،  گام در راهِ عدالت ســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــر زده

در دلِ دریا رسید ابنِ عقیل ، فتنه در کوفه فروزان شد چو ســــــــــــــــــــیل

وقتی مسلم پا نهاد شهرِ علی ، ظلم و استبداد کوبیده دلـــــــــــــــــــــــــــــــــی

صد هزاراز دلبران بدنام شدند ، با عنادِ حاکمان اعدام شدنـــــــــــــــــــــــــــــد

شهر کوفه شهرِ پر آشوب و سرد ، شهر اصنام غالب و مغلــــــــــــــوبِ  درد

هر کجا تخت و وزیری خفته اند ،  با هزاران حارصی آورده انــــــــــــــــــــد

جای جایِ شهر تاریک و خموش ، مسلمم در زیر دیگِ غم به جـــــــــــــــوش

پای در دروازه ی شهری گشود ،  حرفِ دل در قلب و گیرنده نبـــــــــــــــود

خبر مسلم به کوفه چون رسید ، دور خود یک تن به جز طوعه ندیـــــــــد

درِ رحمت بسته شد از آن صفا ، اعلام شد خبثِ یزیدِ بی وفـــــــــــــــــــــــــا

مردِ خسته چون سرِ کوچه رسید ، از کلاغان سیاه دعوت ندیــــــــــــــــد

زنِ پیری در خیابان دیده است ، رازِ خود با مهربانی خوانده اســـــــــــــت

با متانت قدم در خانه نهاد ، از خستگی در خواب درباری فــــــــــــــــــــتاد

موجِ سربازان مسلّح با زری ، در خیابان گشت در پی اخـــــــــــــــــــــتری

خبر در دربارِ ظالم پخش شد ، مسلم آمد در کناری نقش شـــــــــــــــــــــد

توده توده لشکر آمد نزدِ آن ، در سکوتِ شب نشستند رصــــــــــــــــــدِ آن

طوعه با مرشد دلی بیدار کرد ، خبرِ از درگیریِ اشرار کـــــــــــــــــرد

مردِ میدان دست بر شمشیر کشید ، هر که آمد در کنارش سر بریــــــــد

پاره پاره گشت دیوارِ ستاد ، از خستگی یار دل از حمله  فــــــــــــــــــــتاد

سیلی از دشمن به طعنش سوختند ، از قیامت ترس دل افروختــــــــــــــند

طوعه با هلهله و آه و هوار ، همرهی کرده مهمانش در دیــــــــــــــــــار

با وفایش سر و جسمش تیر خورد ، حرفِ آخر اشهد ان را دیر  بـــرد

شیر درنده به یک جایی رسید ، از همه جاها مسیر دل ندیـــــــــــــــــــد

کثرتِ سرباز و غربت این دلیر ، دستِ قربانگاهِ باطل شد اســـــــــــــیر

با حماقت دست و پا حلقه زدند ، سر کشان نزد امیری برده انــــــــــــــــد

حکمِ ظالم بر دلِ جوشیده خون ،  قله ی قصرِ ستم شد سرنگـــــــــــون

ماند جسمش در کنارِ دیده ها ، خواندند الفاظ قهرش زنــــــــــــــده ها

اولین مظلوم دل در کوفه سوخت ، با شجاعت دل به سردارش فروخت

این خبر در کوفه پیچیده چنان ،  حسین در راهش شنید این تک بیـــان

سخت آزرده شده  دل از جفا،  در سفر  سفیر دردش شد فــــــــــــــدا

منتظر سروده ی بعدی جنگ طف 5 سختی ســـــــــفر و

اعتراض قافله ی امام توسط لشکر حر بن یزید الریاحی

شیرِ حق قانون خود تعدیل  داد  ، مجلس شورای خود تشکیـــــــــل داد

صد نظر دادند و بحث و گفتگو ، مسندش از عدل و داد و قصّه گــــــو

عاقبت تصمیم دل را جور کرد ، کلبه ی خاموش حق پر نور کـــــرد

مردِ جنگ و صلح یاور دیده است ، مسلمِ زیبا سخن سنجیده اســـــــت

گامِ اوّل داد پیغامی نشان ، مردی عاقل داورِ شیرین بیــــــــــــــــــــــان

نامه ی بیعت به ایشان داده بود ، شیر میدان بدعتِ حق زاده بــــــــــــود

مسلم از مردان  و سرداری شجاع ، با زن و فرزند و جان کرده وداع

اوست از خویشانِ دلبندِ امام ، ماهر و شمشیر زن زیبنده نــــــــــــــــــام

قد بالایش ، رُخش ، همچون هلال ، باز تابش در مدینه خوانده فـــــــال

از گوهرِ نابِ امامت زاده شد ، جامِ نابی از شهادت داده شــــــــــــــــــــــد

از رهروانِ سطحِ اول در کلام ، از دلش می ریزد ارکانِ ســـــــــــــلام

قاریِ قرآن و در تفسیر تک است ، در قضاوت با همه یاران یک اســـت

دست او چون پنجه ی یک شیر بود ، بهترین بازیگرِ شمشیر بــــــــــود

در تمامِ لحظه ها همراهِ اوست ، در لشکرِ یارانِ حق سربازِ اوســــــــت

پسر عمویش بدین محنت شتافت ، دردِ هم خونش بهانه دل نیافـــــــت

رفت از راهی به فرمانِ امیر ، چون شتابِ باد طی کرده مســــــــیر

اجر و پاداش همه با امام حسین سرور شهیـــــــــدان

سروده ی بعدی جنگ طف 4 مسلم بن عقیل در کوفه

در نشست یاوران تصدیق شد ، بیعت و تسلیم دل تعلیق شــد

راهِ دشواری پسندید از نشست ، هجرتش سوی مریدان را نبـست

همه قوم و خویش دعوت کرده بود ، زینب و عباس را هم خوانده بود

جمع شد محفل به دیداری کنون ، بیت آل مصطفی رکن و ستـون

مشورت گردید با یارانِ خود ، رای گیری کرده در گفت و شنـود

همه مشتاقِ شهادت گشته اند ، مرد و زن از جور دشمن خسته اند

داد و فریاد و توانایی یزید ، راهِ صلح ابن علی کم کم برید

صبر نافذ شد نگو خیلی زیاد ، بر درون قلب و دل سیلی فتاد

صد هزاران نامه خواند از دعوتش ، با دل و جان کف زدن از ملتّش

کوچ رفتن در بیابان سخت هست ، رویِ دوش چهار پایان رخت بست

قصه ی رفتن درون ِ دل بکاشت ، بچّه و زن در سفر همراه داشت

آب و آذوقه و گرمایِ شدید ، نقشه ی هجرت و سختی را کشید

هیچ تردیدی به دل راهی نداد ، ذره از فکرش به خود خواهی نداد

آنچه از غیب آمده بر دل  نوشت ، از درد دنیا می رسد روحش بهشت

عشق حق در سینه اش می کاشته ،شک و تردید از دلش برداشته

بار سنگینِ امامت را چشید ، راهی جز درگیری با دشمن ندید

شور و شوقِ کربلا بیدار شد ، یادوار سروران تکرار شـــــــــد

در همه جایِ جهان آوازه خوان ، جامه ی مشکی زده جان دلبران

عاشقِ بوی گلاب و یاسمین ، در عزایی شب زده ایران زمیــــن

همه جا یارانِ حق دل باختند ، شبه و تشبیه در مسیری ساختند

دل در ایامِ عزا داری چه پاک ، شیر درنده شده یک ذره خاک

همه در مهر حسینی زنده اند ، در مزارش نام او را خوانده اند

این حسین ابنِ علی المرتضی ، بدر دختِ بنت سید المصطفـــــی

از تبارِ هاشمی اصلِ قریش ، با رسولانِ دگر هم قوم و خویش

بحث ار جایی دل آغاز می کند ، ریشه ی فتنه دل و ناز می کند

ابن عبد الله شده فخر الامین ، گوهــــری پیشِ رئوسِ راشدین

دعوتی از راهِ حق دریافت کرد ، بهر انصاف و عدلت یافت کرد

تاج سرور از کمالاتش گرفت ، نزدِ کوهِ نور اوقاتش گرفـــــت

گل در این دشتِ غریبان آفرید ، بت زبت خانه ی دیوان را کشید

نام وی در سرزمین آمد به جا ، با امانت داری و صدق و وفـــــــا

او هزاران درد دنیا را شناخت ، لحظه ای از یاد حق غافل نباخت

با کرم پیچید ابو سفیان را ، سخت آزرده شد از اعـــــــــــیان را

با امیرم دشمنی کرده یزید ، آن خصال خوب رهبر را ندیــــــــــد

نبی در خانه علی را کاشتــــه ، چون گلی زیبا صفت پنداشـــــــــته

خوب روییده علی در محفلش ، همه جا سرو و چه زیبا محضرش

رسم حق پنداشت عشقِ پاک را ، شوهری جز او نجست افلاک را

این درخت ناب شاخه تر زده ، ناب فرزندان  دلیران ســــــــر زده

از حسن بگذشت جنگ و دلفریب ، چونکه دستورش رسید از بهر غیب

صلح با عفریتیان دل باز کرد ، راه جنگش با حسین آغازکـــــــــــــــرد

نامِ زیبایی امامت شد پدید ، بعد از آن سم دادنِ داداش رســــــــــــــــید

کفر و استکبار قصد حکمران ، کوفتند دیوارِ سختِ عابــــــــــدان

قصد آنها ذلّت و تسلیم بود ، لیک یارم سرور تعلیم بــــــــــــــــود

رد نمود آثارِ بیعت با یزید ، با یزیدان سفر در دلها بـــــــــــــــرید

عدّه ای در کوفه مهر افراختند ، همه جاهایِ عراق گل کاشتنــد

علتِ جنگ و شهادت این چنان ، در کتابِ مقتلِ یاران بـــــــخوان

اجرکم مقبول =  منتظر سروده ی جنگ طف 2  باشید

جاسم ثعلبی (حسّانی) 26/08/1391

حفّای اجینه انزورک یسیدی

بلگلب ضل منشورک یسیدی

***

یحسین انت رایت الحق و السعاده

یحسین ذکرک کل وکت رمز العباده

انت الشمال الّی یهب ، و انت الگمر فوگ السحب

یا شافی گلبی المضطرب ، یا کعبه جینه اندورک یمهجتی

حفّای اجینه انزورک یسیدی

بلگلب ضل منشورک یسیدی

***

سبط النبی انت الفکر عاشور و ایّامه

یا ابن طاها المصطفی و اکتابه و احلامه

آیاته بلکوفه انزلت ، و ابکربله ابیوته انبنت

و الشیعه دگّت و اعلنت ، انت صلاتی یا بدر یا جنتی

حفّای اجینه انزورک یسیدی

بلگلب ضل منشورک یسیدی

***

جیناک مشتاقین الک بلحد تلگونه

اهل العراق اهل الفضل بلعزه کرمونه

دگت مضایف بلدرب ، و اسمک بغی وسط الگلب

من الشمال او للغرب ، یبن الوفی انت صلاتی او سجدتی

حفّای اجینه انزورک یسیدی

بلگلب ضل منشورک یسیدی

***

ابعید الدرب حبک کشف کل تعبی و اهمومی

شایل عتب جیتک غفل بکتابی و اعلومــــــی

انت ابن حیدر علی ، من ابعید اجیتک معتنی

غیر الله و انتم من هو الی ، یا سهرتی انت اعمالی ابدنیتی

حفّای اجینه انزورک یسیدی

بلگلب ضل منشورک یسیدی

***

علی الراغبین الاجرا کل اثر من اشعاری علیهم الاتصال بمدیر المدونه و ان صعب

علیهم الاتصال علیهم   ذکر اسم  الشاعر  فی الطمیات و ...  الصوتیه و التصویریه

جاسم محمد الجبیره الحسانی الساری

جاسم ثعلبی (حسّانی) 26/08/1391

شور و شوقِ کربلا بیدار شد ، یادوار سروران تکرار شـــــــــد

در همه جایِ جهان آوازه خوان ، جامه ی مشکی زده جان دلبران

عاشقِ بوی گلاب و یاسمین ، در عزایی شب زده ایران زمیــــن

همه جا یارانِ حق دل باختند ، شبه و تشبیه در مسیری ساختند

دل در ایامِ عزا داری چه پاک ، شیر درنده شده یک ذره خاک

همه در مهر حسینی زنده اند ، در مزارش نام او را خوانده اند

این حسین ابنِ علی المرتضی ، بدر دختِ بنت سید المصطفـــــی

از تبارِ هاشمی اصلِ قریش ، با رسولانِ دگر هم قوم و خویش

بحث ار جایی دل آغاز می کند ، ریشه ی فتنه دل و ناز می کند

ابن عبد الله شده فخر الامین ، گوهــــری پیشِ رئوسِ راشدین

دعوتی از راهِ حق دریافت کرد ، بهر انصاف و عدلت یافت کرد

تاج سرور از کمالاتش گرفت ، نزدِ کوهِ نور اوقاتش گرفـــــت

گل در این دشتِ غریبان آفرید ، بت زبت خانه ی دیوان را کشید

نام وی در سرزمین آمد به جا ، با امانت داری و صدق و وفـــــــا

او هزاران درد دنیا را شناخت ، لحظه ای از یاد حق غافل نباخت

با کرم پیچید ابو سفیان را ، سخت آزرده شد از اعـــــــــــیان را

با امیرم دشمنی کرده یزید ، آن خصال خوب رهبر را ندیــــــــــد

نبی در خانه علی را کاشتــــه ، چون گلی زیبا صفت پنداشـــــــــته

خوب روییده علی در محفلش ، همه جا سرو و چه زیبا محضرش

رسم حق پنداشت عشقِ پاک را ، شوهری جز او نجست افلاک را

این درخت ناب شاخه تر زده ، ناب فرزندان  دلیران ســــــــر زده

از حسن بگذشت جنگ و دلفریب ، چونکه دستورش رسید از بهر غیب

صلح با عفریتیان دل باز کرد ، راه جنگش با حسین آغازکـــــــــــــــرد

نامِ زیبایی امامت شد پدید ، بعد از آن سم دادنِ داداش رســــــــــــــــید

کفر و استکبار قصد حکمران ، کوفتند دیوارِ سختِ عابــــــــــدان

قصد آنها ذلّت و تسلیم بود ، لیک یارم سرور تعلیم بــــــــــــــــود

رد نمود آثارِ بیعت با یزید ، با یزیدان سفر در دلها بـــــــــــــــرید

عدّه ای در کوفه مهر افراختند ، همه جاهایِ عراق گل کاشتنــد

علتِ جنگ و شهادت این چنان ، در کتابِ مقتلِ یاران بـــــــخوان

اجرکم مقبول =  منتظر سروده ی جنگ طف 2  باشید

جاسم ثعلبی (حسّانی) 26/08/1391

آمدم پیشت حسینم آمدم ، با دلی خاشع به دینم آمــــدم

بارگاهت نور می تابد به دل ، دل فدایِ تو حبیبم آمدم

***

آمدم دستت ببوسم ، آمدم خونم بجوشم

آمدم برهنه پایم ، آمدم مهرت بنوشـــم

***

در کربلا ایثارِ مردان دیده شد ، گلِ زیبایِ امامت زنده شـــــــــــد

مهدیا کویت همین شن های پاک ، نوری بر گلدسته ها تابیده شد

***

نور تو تابیده شد ، در دیارم دیده شــــد

شاهراهِ دین ما ، با حسین سنجیده شد

***

یا علی فرمان بده ما حاضریم ، با حسین ابن علی همسنگریــــــــــم

قلبِ ما شیعه همه غرقِ به خون ، عزتت با جان و دل را می خریم

***

اشک هایم را ببین ، حرفِ دل حسین حسین

آمدم یبن فاطمه ، دست بوسم نازنیــــــــن

***

خسته شد دل از جفایِ روزگار ، همه جایِ این جهان درد و دمار

تو کجایی یاورم  اشکم  ببین ، بهترین یاران دل در تار و مـــــار

***

رهبرم دردش نهان ، مهدی کو صاحب زمان

العجل کن ای عزیز ، دل نگارت شادمـــــان

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 24/08/1391

دگّت طبول الحرب لیلاً ، رعدت و مطرت الغیّوم هذیــــــــــــــرا

فیها جیوش الغدر غد هلهلت ، و فیها ینتسب اخٌ لی یسیــــــــــــرا

جفانی یوماً و بکانی عند حاجزٍ ، و تعذبت الامال به بصیـــــــــــرا

کتمت سری و التقیتُ به  فی العراً ،  ما قبل اعتذاری و بدا یطیرا

***

شلّت یا هو الّی ضرک و انتهینه (و انته هاینه)

دخل بینه العریضی و انتهینــــــــــه ( خلصنه)

احنه اویاک اخوتک و انتهینـــه ( و انت النه)

تبعت العدا لا تعتب علـــــــــــــــــــــــــــــــــــیه

***

لیش شایل ، لیش شایل ، من هو ضرک ، گلبی سایــــــــــــل

لیش شایل ، انت عایل ، لیش ما تحفظلی سرک ، انت عایل

***

من هو الجاک اباذیه ، ابهجرک انضوگ المنیه

وین راحت هل حمیّه ، تدری احبک گلبی گایل

لیش شایل ، انت عایل ، من هو ضرّک گلبی گایل

***

شلّت بللیل او عفتنی ، ابهجرک انت مرضتنـــــی

سلّمت لک من خنتنی ، ابیا حروب ابیا دلایــــــل

لیش شایل ، انت عایل ، من هو ضرّک گلبی گایل

***

یا حسافه الخوه سلّت ، حزنتنی الروح ملّــــــــــــت

الناس بلخوه تعّلت ، خوتک بس بلرسایــــــــــــــل

لیش شایل ، انت عایل ، من هو ضرّک گلبی گایل

***

اصغیر ربیتک ابحضنی ، انه احبک ما تحبنـــــــی

تزعل اعلیه او تسبنی ، ادری منک حضی مایــــل

لیش شایل ، انت عایل ، من هو ضرّک گلبی گایل

***

تابعیت الّی هضمنی ، بلشداید ما رحمنـــــــــــــــــی

تدری اخذ روحی او ظلمنی ، ما گلت بس هوه گایل

لیش شایل ، انت عایل ، من هو ضرّک گلبی گایـــل

***

هدفیت او رحم ربّی ، طشریت او ستر گلبـــــــی

اتلبدیت او روحی تربی ، من طرفنه الغیض زایل

لیش شایل ، انت عایل ، من هو ضرّک گلبی گایل

***

جاسم محمد الجبیره الحسانی الساری

25/08/1391

چه خوشحال آمدی پیشم ، دل از مهمانیت ممنون

خدا شاهد درون دل ، تو لیلایی و من مجنـــــون

***

تو زندانبانِ تفسیری ، کتابِ عشقِ تو درســــــم

دلم ساقیِ باغِ تو ، از آن خشک سالی می ترسم

***

سئوالم واضح و زیبا ست ، دلت با دلم می مانــــــد؟

سر برجِ هرم در مصر ، سرودِ عشق می خواند؟

***

کنارِ پادشاهِ غم ، همیشه می نوازم تـــــــار

به یادت هستم و امّا ، طلوعِ فجرِ دل بیدار

***

گل عشقم بیا بیرون ، چراغِ زندگی روشـــــــن

کنارم باش در سختی  ، چه تلخی دارد این مسکن

***

بمون پیشم گلِ نرجس ، دلم معتاد تو گشتـــــــــــه

دروغش مصلحت آمیز ، به یوسف خیلی وابسته

***

بگیر پیراهنِ خونین ، منم یوسف تو یعقوبــــی

خیانت آشکار بوده ، تو بر داغِ دل می کوبی

***

زلیخا آرزویش بود ، سه لبخندی بیاویــــزد

سر انگشتِ غم پاره ، چو دریا خون می ریزد

***

بیا انگشت بشماریم ، منم یوسف زلیخا کـــــــــــــو؟

زلیخا هجرش از یوسف ، و یوسف دار زد از نـــو

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 23/08/1391

ساروا اولاد الشهید المرتضی ، امن المدینه اشبول سید المصطــفی

قاصده التحریر من ظلم المضی ،  اسباع  واسیوف او بیارق حامله

کربله یا کربله یا کربله  ،  احسین بلمیدان  وحده ابهل فلـــــــه

***

اتجنّدت صدقان و اشیوخ او نسّاب ، طرّت ادروب البعیده او ما تهّاب

قاصده الثوره العظیمه هل شباب ، اهداف معدوده ابگلبهه شایلــــــه

کربله یا کربله یا کربله  ،  احسین بلمیدان  وحده ابهل فـــــــــــله

***

التمت اعلی احسین و اتسل بلسیوف ، خوش ترحیب ابتدا لجل الضیوف

عطش و احرور او تعب زینب تشوف ، هل عجیده ادموع من دم سایلــه

کربله یا کربله یا کربله  ،  احسین بلمیدان  وحده ابهل فلـــــــــــــــه

***

عطشوا الاطفال صاحو یا حسین ،  هذا یومه العطش ضرنه عمنه وین

اعیال بلصحرا عطاشه یا امین ، الحد من الگوم التقاتل حایلـــــــــــــــه

کربله یا کربله یا کربله  ،  احسین بلمیدان  وحده ابهل فلـــــــــــه

***

صاح ملعون الشمر وین الحسین ، الیوم بلکوفه انتظر حرب الحنین

امر من الکفر صادر معتنین ،  ناخذ ابراس الحسین الحرملـــــــــــه

کربله یا کربله یا کربله  ،  احسین بلمیدان  وحده ابهل فــــــــــله

***

صاح عبّاس  ابتعد شمر العین ، جاک  متعنیک ابن سید الامین

گوم جرد سیفک او کف الونین ،  ما اتحمّل کل هذیر حاملــه

کربله یا کربله یا کربله  ،  احسین بلمیدان  وحده ابهل فله

***

خادم اهل البیت جاسم محمد الجبیره الحسانی الساری

24/08/1391

اذکرک  وارد ازورک یوم ونسه( انسه)

لان حبّک ابّطن الگلب ونســـــــه ( وناسه)

تبعتک من صغر للشیب ونســـــــــه ( اسم)

صبغت الراس من خوف المنیـــــــــــــــــــه

***

سئلنی الدهر لغز او حرت بل حـــل (الجواب)

صعب ما فسّریته او گلّت بل حــل (فی الحال)

الگلب رادک تجیله الیوم بل حل (ابلحظه)

تجیله لو یجیک ابهل مسیـــــــــــــــــــــــــه

***

کثیر امن الطلایب شفت و ادّیــــت ( خسرت)

و اهوای اخشوف وسط الگلب ودّیت (حبیت)

الک مرسال اجه مخصوص ودّیت (ارسلت)

عتب گلبی علی الما نشد بیــــــــــــــــــــــــه

***

ابکلامک حیل لب الگلب مسّیـــــــت (اذّیت)

تدیر العین منّی او گلت مسّیــــت (سلّمت)

بختی دهوراک او گلّت مسّیت (ماسات)

اذا اتخالفنی تلفاک الاذیــــــــــــــــــــــــــه

***

الف عجده الحبیبی الروح حلّــــت ( فتحت)

او علی احسابک ابّطن النهر حلّت ( حالت)

طلبته بوسه اریدن گال حلــــــــــــّت(لا)

نکر تعبی او ترک ضیمه علیـــــــــــــه

***

ابّطن بحر الفتن محبوبی مـــــــا رد (مای راد)

سگیته او غاص تحت المای ما رد ( ما رجع)

طفل ربیته لمن کبر مـــــــــــــا رد ( تمرد)

احترمته او گام یتدلل علیــــــــــــــــــــــــه

***

رکب ولفی او زرگنه الزمن بلمــای(بل مای)

و ابطن البحر شلّه صدر بلمــــــــای (بلمی)

شلی ابعمری اضل اسعید بلمای(بدون امی)

عساه هل عمر لا طال اباذیــــــــــــــــــــــه

***

جاسم محمد الجبیره الحسانی الساری

جاسم ثعلبی (حسّانی) 23/08/1391

دلم در غمی اسیره ، لبِ دریا برده بــــــودم

در کنارِ موجِ دریا ، گوش داده تک سرودم

***

خواندم غزل برایش ، با صدا و نی و نایـــــم

مثلِ گربه ی ملوسی ، لیس می زد نوکِ پایم

***

سوختی قلبم فرشته ، جسممُ صد پاره کــــــــردی

پاک کن آن اشک چشمات ، قلبِ من آواره کردی

***

تا که افسرده نمانی ، دل از تنهایی کشــــــــــیدم

در کنارت شاد و خندان ، از غم و غصه بریدم

***

دلم آوازش چه زیبا ، لحظه ها زمزمه می کــرد

گوش دادم نغمه هایش ، بارانش نم نمه می کرد

***

عاشقی دلم را کشته ، سالها در آن عذابـــــــــش

ندیده خوشی دو روزی ، آب شد دل در مذابش

***

سوختم در قطره های ، بارشِ نم نم دوســـــتان

بی وفا بودند همیشه ، در تظاهر شاد و خندان

***

غم اول از کسی بود ، به دلم رحم نکــرده

زیرِ آسمان و ابرش ، حقِ دل سهم نکرده

***

غم دوم از دلیری ، سالها همـــــــــــرزمِ دردم

وقتی رو کرسی نشسته ، دلمُ بی خانه کردم

***

درد سوم دل من ، پوسیدم در این گرانی

قیمتی نداره قلبم ، از فشارِ زندگانــی

***

جاسم ثعلبی (حسّانی)23/08/1391

نبشَ القبر همّی و اندعانی بســــرقةٍ

کشفَ التراب و و جد قلبی محزونُ

طر الجراب و اعتدی علی عزتی

تبعنّی فی دار مماتی ملعــــــــــــونُ

نادتهُ جاریتةً کف الاذا  و اندحــر

یا الم الدهر فی حبهِ مسنـــــــــونُ

جفانی و بغت جثتی مکشوفـــــــــةً

کبسَ یداهُ البین و ضمهُ مسجــونُ

***

تبعنی الگبری طر الکفن والهم (اعطانی الهام)

چتفنی او عذبانی  او جرح والهم ( ولاا هم)

ما فاد الصبر شربیت والـــــــــــــهم ( لهمت)

لهمته اسنین ما اثر علیـــــــــــــــــــــــــــــــه

***

تایه هوانه یا یابه ، تایه هوانــــــــــــــه

بین السماء والمای ، تایه هوانــــــــــه

شو مرمرانه یا عینی ، شو مرمرانه

طبعک یبد الذات ، شو مرمرانـــــــه

کفنی بعد شترید ، الحبک انا ما فید

اتفارگنه یو العید ، کلک خیانه یا ایبه کلک خیانه

***

طبیته بیتک یا عینی طبیته بیــــــــــتک

غالی اشتریتک یا عمی غالی اشتریتــک

کف العتب ویای ، ما اریدک انته اهوای

یوم السرت ویای ، غیمک عمانه یا عینی غیمک عمانه

***

لتمر علیه یا داده لتمر علیــــــــــــــــــــه

 ابگلبک وصیّه یا یابه ابگلبک وصــــیّه

تابعنی حدر الگاع ، یا بو العیون اوساع

تشتری ما تنباع ، ما ناسی ضیمک دوم

 ابگلبی مچانه یا عینی ابگلبی مچــــانه

***

ادّنه یمّی یا بیتی ادّنه یمّی ، کثّرت همّی یا عینی کثرت همّی

روح ابعد او خلینی ، امعذبنی کل اسنینــــــــــــــــــــی

انته الذی سابینی ، گلبی ابمچانه یا یابه گلبی ابمچانه

تایه هوانه یا یابه ، تایه هوانــــه

بین السماء والمای ، تایه هوانه

***

جاسم محمد الجبیره الحسانی الساری

جاسم ثعلبی (حسّانی) 22/08/1391

در این دنیایِ پهناور ، همش در غصه می سوزم

زخمی در دلم پر خون ،  از آن یارِ بد آمـــوزم

***

نه یارِ با صفا دارم ، نه قلبم راحت از دردش

هزاران وصله با آهم ، سرِ تنهایی مــی دوزم

***

زمانه مشعلش روشن ، به من آموخـــت دودش را

کشیدم دردِ بدبختی ، به عادت شد شب و روزم

***

تک و بی کس در این  محفل ، سرودِ شادی می خواندم

حسود از هر طرف جنبید ، و من بیهوده دلــــسوزم

***

دلم ترسید از آن ابرِ ،  سیاه ِ خیلی وحشتـــناک

ولیکن بارشش زیباست ، به زیباییش مغروضم

***

به هر کس درد دل کردم ، مرا با آتشش سوزاند

ترحّم نیست بر قلبم ، تو شادی ها و بـــه روزم

***

حقیقت مستِ دانایی ، شگفتی آفـــــــــــرید در دل

صد آوایی از آن پیچید ، بدین آوا شب افروزم

***

مرا در کنج خود بگذار ، تو ای یار هزار دردی

مکانِ زیستن با تو ، ندارد عقـــــــــــــلِ فیروزم

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 22/08/1391

یا غزاله اگبال عینچ واگف آنه ، واعدیتینی  انتظرتچ ما اجیتی

ورّد الموت ابهوانه و انتهینه ، روحی ماعت بلمحنه لو بچیتی

***

بللیل ما نامن اعیونی او سهّرنی ، امّدد اعلی اوسادت الحب و الحـــــنان

حسبه تاخدنی او تردنی امن الخیانه ، ابلا ندامه یبست اشطوط الزمان

***

صبّحت مفلوک ضیّعت المعانی ، اخلاف عینچ ما اود اسکن وحــید

انتی روحی او گلبی حبّچ سودنانی ، سلّمت نجمة هوانه من بعید

***

رکب فوگ الجبل و اتمدد اگلیبی ، ردت اشوف ارسوم شعرچ بلهوا

شعّت انوارچ او عینی رفرفت لچ ، اتمرضت  للجرح ما یاجـــد دوا

***

یا غزاله النوح زاد او کثر همّی ، ابیا مدینه ساکنه خافن اجیچ

دلّی گلبی ایرید یتوادع الگلبچ ، اشکثر متحمل مصایب معتنیـــچ

***

یا غزاله ذلّت الروح او بگینه ، ریشه بلجو طارت ابریح الشمال

یا غزاله العذّب اگلیبی لگیته ، اتحاسدونی ابحبچ اولاد الحلال

***

جاسم محمد الجبیره الحسانی الساری

جاسم ثعلبی ( حسّانی)  21 /08/1391

خاطره موندی تو قلبم ، پاتو بر دار از کنارم

به خدا اگر نرفتی ، تگرگ و بارون می بارم

***

یادته ای دیوِ خسته  ، با صدام بی خونه میشــی

پاک میشه سرنوشتت ، بی دلم دیوونه میشی

***

تو برو با عشقِ نازت ، نمی خوام پیشم بیایی

آتش و دودت تو قلبم ، سوختم از بی وفایـی

***

چند باری نیزه می زد ، دلت در قلبِ دلیرم

از خدا باکی نداری ، نمی ترسی من بمیرم

***

باز هم آواره کردی ، دلم در سرمایِ ســـــــردت

یخ زده گلدون و برگش ، تو حیاطِ عشقِ و دردت

***

ای مگس بر چهره ی دل ، زود پاشو خیلی لوسی

نمی خوام تو رو ببینم ، می دونم تو چاپلوســـی

***

خشک شده دریاچه ی دل ، آبِ دیمت رخنه کـرده

بین رود و شاخه هایش ،نزدِ یاران فتنه کرده

***

تشنه ی لج و لجاجت ، ساقه ی گلها بریدی

دست بردار از تعصب ، مگه تو آدم ندیدی

***

خسته شد دل از نصیحت ، پشتِ اون چراغِ خاموش

جمع کردم حرفِ دل رو ، می برم حراجی بر دوش

***

جاسم ثعلبی ( حسّانی) 21/08/1391

می خونم آهنگِ قلبت ، تو برام نخون دوباره

سوختی برگایِ عشقم ، تو بهارت ای ستــاره

***

می دونم دلت چو دریا ،  ناز نکن دردت به جونم

تو یه ماهی در فروغی ، تابیدی در آسمونـــــــم

***

تقصیرِ دلم نبوده ، قلم رو دفتر نوشتـــــــــــه

قصه ی تو همچنین شد ، درد عشقِ سرنوشته

***

باز هم اومدم پیشت ، عزیزم معذرت می خوام

تو امیدِ قلبِ خستم ، فدایت تمومِ دنـــــــــــــیام

***

همه روزاتُ می نالی ، شبا دلدردُ می گیـــــری

غمِ من مهمون تو شد ، از جهانت خیلی سیری

***

تو بگو هر چه که می خوای، اومدم جبران نمایم

به خدا دلم پشیمون ، عشقِ نابت می ستایــــــــــــم

***

دشمنی با تو ندارم ، نه تو قوچی نه من گرگـــم

تو عسل شیرین کلامی ، روی شاخه ات نشستم

***

وای بر این سرنوشتم ، که تو رو از من گرفته

هنوز اون عطرای زیبات ، رو تنم هر گز نرفته

***

هر دو حالت مونده پیشت ، آشتی یا ابرِ نم نم

زیر بارون بهارت ، بارشِ آب از تو کم کم

***

تا نخندی غم گرفتم  ، خدا حافظ هم نمیگـــــــــم

قهر تو برام چه سنگین ،  یه کوهی بر سر دیگم

***

معنی عربی : المعذره حبیبتی

ابلحظه اگلیبچ قریته ، او لا تعودینی ابعذابـــــــــچ

انتِ الحرقیتی گلبی ، نجمه سلّینی ابکلامـــــــــــچ

***

آنه ادری بحر انتِ ، اتالمت وجعچ ابگلبــــــــــــی

گمر و امضوی هوانه ، بلسما او شتلیتی حبـــی

***

گلبی ما قصّر حنانه  ،  القلم بلدفتر رسمــــــنه

قصتچ صارت عجایب ، ذبح حبنه او ما رحمنه

***

اگلیبی الحاضن خیالچ ، اعتذر یا حبی جیــتچ

هل زمن  هو الظلمنی ،  لیش من طگنی نسیتچ

***

انتِ تعبانه ابهمومچ ، وجع گلبچ مرضانــــــــی

همی سافر لچ و اجالچ ، من هجرتی سودنانی

***

گولی یا ورده و اطلبی ،یمچ امسح کل اذیه

وحق ربچ نادم آنه ، عبدتچ روحی ابخطیه

***

ما کرهتچ ولا لحظه ، لانی ذیب او لانتی نعجه

یا شهد حالی کلامچ ، فوق قصنچ گلبی ینجـــــه

***

احاه یا وکتی او زمانی ، اشلون جرچ من حیاتی

ریحچ ایعطر ابجسمی ،نکهته الاخر مماتـــــی

***

حالتین اویاچ اقبلی ، السماحه لو زعلکـــــــــم

حدر قطرات المصایب ، اتندم اگلیبی ابسفرکم

***

اضحکی او خلینی افرح ، بل امان اگلیبی گاعـــــــد

غیض المدلل کسرنی ، جبل و اعلی االجدرر صاعد

جاسم ثعلبی (حسّانی)  19/08/1391

مار شدم روی زمین ، پیچ دادم قلبِ تو را

راهِ فراری نداری ، داد نزن چرا؟ چرا؟

***

شما و امثالِ  شما ، آتش زدید در هر دلــــــی

شاعر و  خواننده شدند ، با آن صدای بلــبلی

***

حقِ دلم بده نخند ، لبخندِ تو آتـــش زدم

از تو توقّعم زیاد ، بالونِ غم بادش زدم

***

قهرم نیا پیشم برو ، به آخر خط رسیــــدم

دیدم وفا کشته دلت ، از تورِ دردت پریدم

***

تو قاتلی و جنسِ تو ، چه لاله هایی بریدنـــــد

در جنگ های تن به تن ، اندازِتان گل نچیدند

***

در هر دیار و شهر ما ، آباد شده قبر و کــفن

کشتید دلهای جوان ، با نامه و عشق و سخن

***

پوچه همش درد و فریب  ، دلهای ساده  کشته اید

زیر تبر های دروغ ، تو دامِ خونین بــــــرده اید

***

بهشتت و فوت می کنم ، به کوخِ عزتِ دلم

نمی خوامت دلم پره ، پیچیدی در ذلت تنـم

***

دوست دارم هم جنس دل ، فدایِ پایِ دردتان

کاش بشم طبیبِ غم ، درمان کنم دلسردتان

***

جاسم ثعلبی (حسّانی) 17/08/1391

کصرت ارگاب گبلی او نصّبک زمزیر

الزمان العودّک تهجم علی ارتـــــــــــالی

یجی یوم او یعوفک و اصبعک مکــــسور

ایرخّص سوگک النه یلچنت غالــــــــی

***

ارید اصلاح دینک و انته الخسران

ابخشمک مای زاید فتّح ادروبـــــــه

صیغ الطیب بیدک لا تهون النـــاس

او صل اعلی النبی و اتقبّل التوبـــه

***

عرفتک غاسی طبعک من جلست اویاک

تعیب الناس و انته غافل اذنوبـــــــــــک

لاکن ما ترکتک ردت اسومک زیــــن

انتظرت المعرکه یم قاطع احروبک

***

العمر مثل المطر ینزل شطوط اهوای

مثل القطره من تنزل بعد متـــــــــــعود

احنه احباب تذکار الخبر محفوظ

تضل الغبره بلحد شایعه ابکل زود

***

بالک تشتم احد و الدهر نیشــــــــان

صک اسنان حلگک لا تباریلـــــــــه

عمل صالح یمدک و انت تفخر بیه

الحگ اضعیف یحتاج الیتچـــــیله

***

سد الغیبه و اتکتر او علم النــــــــــاس

یمعلم نصحتک اقبل الدعـــــــــــــــــوه

کلام الزین مزروع ابادب و احساس

او خل قلمک محطّه  الکل گلب یروه

***

تنمنم سدّک امشخّل نزف زعـــلان

یا ساعه یطیر او تغرگ الـــــــدیره

ولک یا ضیم یا مال او حلال الجاک

تدگ بگلوب زوارک مسامــــیره

***

نصیحه الی زمیلی حسن محمودی فـــر

جاسم محمد الجبیره الحسانی الساری

جاسم ثعلبی (حسّانی)

18/08/1391