چه عبرت ها در این عالم ندیدت؟
دل بشکسته در ماتم شنـــــــــیدت؟
بسی در زندگانی سیر گشــــــــــــتی
تو را ذلت بدین حالم خریـــدت؟
نه پیران حرف حق گویند نـه جانان
چقدر تبعیض در آنم نهــــــــیدت؟
منم با ریش سر کرده جهانــــــــــی
به جنگ سار دریایم پریــــــــــدت؟
اگر مهر سلامت دارمت دوســـت
به چندین چشم همکارم بدیـــــدت
اگر اهل قصیده در غــــــــــزل را
بیا در دو زبانه نام چیــــــــــدت
ولی دانسته ام بستی قلـــــم را
به شعر نو گشادی جام عـــیدت
نمی دانی که یک نوزاد سر زن
زشعر نو نویسد خام دیــــــدت
اگر دیدی همه سویت شتابان
نه عشق شاعری جویم نهیبت
از آن ترسیده یاران آشــنا را
تو را بر سر تاییدم خریــــدت
خدا را در بس آن خنده هایت
ببوس آن شعر هر گامم پلیدت
چرا در هر سفر لج کردی ای پیر
نگر روزی که ببریدم وریــــــدت
بنه عبرت از آوازه ی شیــــران
که روزی می رسد بزم بریــــدت
تواضع در نهایت زبده ی عیش
ننوشی هر ستم گردم نویـــــدت
بیا آشفته کن درد مناجـــــــــات
درون دل مرتاضم مریــــــــدت
تکبر تا به کی ای جثه ی نحـــس
رسد روزی نشانم در فریبـــــت
بصد لعنت براین شیطان بیدین
تو را جوییده دربانم به خیـــــبت
برو تا گل دهی فانی زتبعیــــض
بِکش آزادی و عشقم به زیبت
تقدیم به آن کسی که دوسش دارم
جاسم ثعلبی 20/11/1390
:: برچسبها:
خود کشی ,
:: بازدید از این مطلب : 2305
|
امتیاز مطلب : 14
|
تعداد امتیازدهندگان : 4
|
مجموع امتیاز : 4