غزل غریب
جبل حمل العلی رفعیته عالراس
اعاتبمن واگلمن گلبی مزروف
جره دمعی اعلی خدی او شیّع الراح
الصبر جر الامل ما شاله مشحوف
کبرت اویه الغدر عود ابطن عین
وازح بیامی گوه ابعمری ما اشوف
ما ضگت الفرح ضگت الالم دوم
الحزن مثّر علی باعدامی معروف
تشیل اهموم منی او تلفی باعداد
تجی یمی او تسمّم گلبی بالخوف
غریب اصبحت عاجز بین الاحباب
لان اصل الخیانه ابذاتی منسوف
ادر واهتم و اعزّب للیضیفون
او شعاع اخبارهم یضربنی بالطوف
نطرت البیه حمیه الغرّد اویای
علی اشجار الحمایه ابورگی مسفوف
طلع ما عنده ذات او گبری حفراه
یرید الموت الیه ابجاهی و ایحوف
سهرت اویه الندامه ابنور الاشباح
طلع گلبی الیودهم هو مخطوف
خطفتّه الخیانه او کذب الضنون
درس صار ابحیاتی الگللی ما اعوف
انکشف مو بس حرامی او حامی لعدای
عمیل ابدار ظلمه او چذبه معطوف
بعد مات ارید اشوفه الیذبح ارگاب
علی طاسة لبن یذبحنی اوگوف
علی الباطل حرام الیسعی ملهوف
جاسم ثعلبی (الحسانی) 22/06/1394
13/09/2015
:: برچسبها:
غزل غریب ,
:: بازدید از این مطلب : 2177
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0